Úrval - 01.02.1962, Qupperneq 69

KONUBRJÓST
77
lactin og barnið er á brjósti, er
þannig mjög dregið úr mögu-
leikum til getnaðar. Þetta er því
aðferð náttúrunnar til að koma
í veg fyrir, að þungun verði of
snemma að nýju.
Mjólkin, sem brjóstin fram-
leiða, á engan sinn líka. Efna-
fræðingar hafa aldrei getað
framleitt ígildi hennar. Hún er
þannig gerð, að hún fullnægir
nákvæmlega þörfum afkvæmis-
ins, hvaða tegund sem um er
að ræða. Þannig inniheldur rost-
ungamjólkin til dæmis 12 sinn-
um meira fitumagn en konu-
mjólkin — til þess að koma af
stað myndun hins mikla fitu-
lags, er verndar ungviðið gegn
kulda hafsins. Nýfæddur kálfur
nær tvöfaldar þyngd sína á 60
dögum, en hið sama gerir barn-
ið á 120 dögum. Til þess að mæta
þeim kröfum, sem þessi öri vöxt-
ur gerir, inniheldur kúamjólk
tvisvar sinnum meira protein,
fjórum sinnum meira kalsíum,
fimm sinnum meira fosfór en
móðurmjólkin.
Það er enn ein af hinum ó-
ráðnu gátum visindanna, hvern-
ig mjólkin myndast. Það er ein-
ungis eitt hráefni, sem hún get-
ur byggzt á — blóð — og það
þarf óskaplegar efnabreytingar
til að breyta blóði i mjólk. Áætl-
anir gera ráð fyrir, að um 400
lítrar af blóði þurfi að fara um
brjóstin, til þess að þar mynd-
ist einn einasti lítri af mjólk!
Auk þess eru efnaskipti blóðs-
ins allt öðru vísi en efnaskipti
mjólkurinnar.
Brjóstin hafa þann undraverða
hæfileika að geta aukið fram-
leiðsluna í samræmi við aukna
þörf afkvæmisins. Þær fáu únsur
mjólkur, sem brjóstin framleiða
í fyrstu, nægja sjö punda þungu
barni. En eftir því sem barnið
vex, eykst framleiðslan í réttu
hlutfalli við þarfir þess og er að
lokum meira en lítri daglega.
Náttúran liefur búið svo um
hnútana, að öllum dýrum þykir
mjög gott að gefa afkvæmum
sínum að drekka, og þannig er
þessu einnig farið hjá flestum
konum. Ef svo væri ekki, mundu
mörg dýr yfirgefa afkvæmi sín.
Þægileg kennd getur orsakazt
f!rá h'reyfingum geirvörtúnnar,
er barnið sýgur, og frá hinum
háttbundna samdrætti í leginu,
sem verður fyrir tilverkan hor-
móna, meðan fæðugjöfin fer
fram. Þessi samdráttur stuðlar
að þvi að minnka legið á nýjan
leik í sína eðlilegu stærð. Þegar
barnið er vanið af brjósti, fær
brjóstið á einhvern dularfullan
hátt vitneskju um það, að mjólk-
ur sé ekki lengur þörf. Mjólkur-
framleiðslan stöðvast, og brjóst-
in þorna upp.
Þegar litið er á hina fjölbreyttu