Úrval - 01.02.1962, Page 92
OG NÚ KANN ÉG
AÐ HLIJSTA
Á KLASSÍSKA TÓNLIST
yrir ári siðan var
T~’l þekking mín á sí-
SE "■ gildri tónlist mjög
yfirborSskennd. Ég
Í'ckannaSist viS hin
þekktu verk Beethovens, Dvo-
raks og Tschaikovskys, en fátt
meira.
En mér hafSi lengi staSiS hug-
ur til aS komast lengra á þessu
sviSi. En hvar átti ég aS byrja?
Mér fannst villugjarnara i
heimi tónlistarinnar en bók-
menntanna, þar sem fljótlegt er
aS finna höfunda aS manns
eigin smekk. Hvernig átti ég aS
vita, hverjir voru líkir Beethov-
en og hverjir ekki?
Hljómleikar leystu ekki þetta
vandamál mitt. Og fljótlega
komst ég aS þvi, að útvarpið
gerði það ekki heldur. MaSur
getur hlustað mikið á tónlist í
Eftir Mackenzie Stewart.
útvarpinu án þess að heyra
margt, sem manni fellur vel i
geð.
Af þessari ástæðu keypti ég
útvarpsfón fyrir ári siðan. En
hvaða hljómplötur átti ég að
hlusta á? Til að hafa vaðið fyrir
neðan mig byrjaði ég á að kaupa
sinfóníur Beethovens, Emperor
Concerto, New World sinfóní-
una og Piano Concerto nr. 1
eftir Tschaikovsky.
Þessi verk brugðust ekki von-
um mínum. Gott, svo langt sem
það nær, hugsaði ég. En hvað
næst?
Fyrsta ferð mín á vit hins ó-
þekkta var að kynnast „ítölsku
sinfóníunni“ eftir Mendelssohn
og „Ófullgerðu sinfóníunni“ eft-
ir Schubert. Ég hafði mjög mikla
ánægju af fyrra verkinu, — en
ekki þvi síSara, mér til undrun-
100
- Doctors Only, stytt —