Úrval - 01.02.1962, Síða 105

KRABBAMEIW
113
ins á þerripappír og klemma siS-
an milli elektróðanna. Kona
nokkur í Illinois, sem lét þannig
athuga þykkildi i brjósti sér, dó
úr krabbameini, þar eð henni
var sagt, a<5 engin hætta væri á
ferðum.
Þvi næst beindu menn spjót-
um sínum aS efni, sem kallaS
var Krebiozen, en þaS hafði ver-
ið deiluefni manna á meðal í
meira en 10 ár. Dr. Andrew C.
Ivy, frægur lífeðlisfræðingur og
tæknilegur ráðunautur fyrirtæk-
is þess, sem stofnað var um efn-
ið, hefur vottað, að lyf fyrirtæk-
isins væri komið frá hestum,
sem sýktir hefðu veriS með þvi
að sprauta í blóðrás þeirra efni,
er valdi bólgu i kjálkum naut-
penings. Hann segir, að Krebi-
ozen „virðist áhrifaríkt í ákveðn-
um hundraðshluta og ákveSnum
afbrigðum“. ÞaS hefur verið
staðfest, að „heildarframleiðsla“
á Krebiozen sé aSeins tvö grömm
af hvítu dufti. Hann segir, að
þessu litla magni hafi verið
blandað í 200 þúsund hylki af
jarðolíu. Þar eð þetta lyf er ekki
skrásett að ríkislögum, má ekki
selja það milli fylkja. Hins vegar
má dreifa því milli sérfræðinga.
Hr. Ivy sagði, að sjúklingar séu
beðnir um gjafir, en ekki um að
kaupa lyfiS.
Dr. Paul Kirk, lífeðlisfræSing-
ur við Háskólann í California,
með 39 ára reynslu, hefur verið
beðinn um að efnagreina sýnis-
horn af Krebiozen. Hann sagði,
að ef aðeins tíundi hluti þess,
sem fullyrt væri, hefði verið af
duftinu, hefði verið auðvelt verk
fyrir hvaða rannsóknarstofu sem
er að finna það. En hann kvaðst
hafa framkvæmt allar hugsan-
legar athuganir á Krebiozen, en
ekki getað fundið neitt leyst upp
i hylkjunum. LokaniSurstaða
hans var þessi: „Ég er sann-
færSur um, aS Krebiozen er jarS-
olía og ekkert annað.“
Annar lífefnafræðingur, Dr.
Arthur Furst, prófessor í lyfja-
fræði við Sranford University,
sem siðastliðin fimm ár hefur
athugað um 2 þúsund lyf til
að ákveða gildi þeirra til lyf-
lækninga, hefur einnig athugað
Krebiozen. Hann sagði: „Við
getum ekki undir neinum kring-
umstæðum fundið neitt í þess-
um hylkjum nema ómengaða
jarðolíu.“
Löggjafarvaldið sannfærðist
um þörf fyrir strangari reglugerð
og gaf heilbrigðiseftirlitinu á ár-
inu 1959 heimild til að stefna
læknendum og láta fara fram
rannsókn á lyfjum þeirra og
læknisaðferðum.
Yfirvöldin hófu þegar allmarg-
ar athuganir, sem enn er ekki
að fullu lokið. Fyrsta málshöfð-
unin var gegn læknum við Fre-