Úrval - 01.02.1962, Blaðsíða 148
156
ÚR VAL
ég þuffti ekki aS vinna lengur
með Jane, og það var af þeim
sökum aS ég fagnaSi breyting-
unni.
Ég stóS þegjandi í dyragætt-
inni og beið þess aS geta gefiS
mig fram við stjórnendur næt-
urvörzlunnar. Ég kunni hálfilla
viS mig i nýjum, stífum ein-
kennisfötunum með lítiS vasa-
ljós í vasanum, sem fyrir var
úttroðinn af penna, blýanti og
skærum. Og þar sem ég sá fram
á tólf stunda vöku á þeim tíma,
er ég var vön að sofa, var ég
dálítiS kviSin, vegna þess að ég
var ekki viss um, hvernig mér
gengi að halda mér vakandi.
Inni í skrifstofunni heyrði ég
yfirhjúkrunarkonuna Iesa dag-
skýrsluna fyrir yfirvökukonuna.
„Jæja, þetta virSist ætla að
verða róleg nótt. Þú skalt not-
færa j^ér það, — það verður
hvort eS er nóg að gera bráð-
um,“ sagði hún andvarpandi.
Yfirhjúkrunarkonan bauð síðan
yfirvökukonunni góða nótt og
gekk síSan fram hjá mér án
þess aS virða mig viðlits.
Þegar ég barði aS dyrum,
spurði vökukonan alvarlega:
„Hver er þaS?“
„Ég heiti Hart,“ svaraði ég.
„Og livað hafið þér starfað
lengi hér á sjúkrahúsinu?“
Þegar hún heyrði svar mitt,
andvarpaði hún.
„Ó, af hverju i ósköpunum er
alltaf verið að senda mér nýliða
á næturvaktina! ÞaS er erfitt
fyrir sjúklingana og ekki síður
erfitt fyrir ykkur, veslings stúlk-
urnar.“
Ég sagði henni, að ég réði
engu þar um, en hún sinnti þvi
engu.
„Þér skuluð byrja sem aðstoð-
arhjúkrunarkona. Hjálpið stúlk-
unum á einkastofunum, þangað
til ég sendi yður eitthvaS ann-
að.“
Mér fannst ég vera ósköp ut-
angátta og óþörf, þegar ég labb-
aði á eftir tveimur hjúkrunar-
konum, sem bersýnilega þörfn-
uðust engrar hjálpar.
Þegar sjúklingarnir voru sofn-
aðir og við búnar að brjóta
sængurfötin, sem komu frá
þvottahúsinu síðari hluta dags-
ins, sátum við fram að miðnætti
við að setja gasbindi i stál-
kassa, þar sem átti að dauð-
hreinsa þau. Síðan aðstoðaði ég
viS aS útbúa mat á tvo bakka
fyrir yfirvökukonuna og um-
sjónarbjúkrunarkonuna á deild-
inni, þar sem við vorum.
Yfirvökukonan heilsaði mér
vingjarnlegar en áður, þegar ég
færði henni matinn.
„Ungfrú Hart,“ sagði hún al-
úðlega, „mig langar að biðja
yður að fara til hjúkrunarkon-
unnar á Barlow-deildinni. Það