Úrval - 01.09.1981, Qupperneq 88

86
URVAL
átt heim í eskimóabyggðina. ,Jæja
þá, ef þú lofar að koma fljótt aftur
máttu hlaupa heim og sannfæra þig
um að allt sé í lagi. ”
Þegar Elsa kom heim fagnaði
Jimmy henni en ekki af þeirri ákefð
sem hún hefði óskað. Hann var
orðinn því vanur að vera allan daginn
með Winnie ömmu og Thaddesusi
langafa og hann var farinn að læra að
sitja þegjandi langtímum saman við
hné gamla mannsins og stara út í
bláinn.
Svo var það einn morguninn, þegar
drengurinn var í fanginu á Winnie
sem gat illa dulið ánægju sína með að
fá að hafa hann allan daginn út af
fyrir sig, að hann sýndi engin
óánægjumerki þótt mamma hans
færi. Nú leist Elsu ekki á blikuna.
Kannski væri betra að hlaupa frá öllu
og vera kyrr heima að líta eftir
honum?
En þegar hún fékk fyrstu launin út-
borguð hljóp hún beint í búðina og
áður en hún vissi var hún búin með
hvert einasta sent. Þar að auki hafði
hún komið auga á svo margt sem
hana langaði ákaflega að eignast. Það
var best að halda áfram að vinna
dálítið lengur.
Hreinlæti
Eftir nokkra mánuði við líferni sem
var svo andstætt eðli hennar, með
annað augað sífellt á klukkunni, var
hún orðin afskaplega þreytt. En þegar
hún fór frá hreinleika og fínheitum
Beaulieuhússins heim í kofann sinn
með ósandi lampanum ofbauð henni
ástandið þar svo hún fór að skrúbba
og hreinsa þar líka.
,,En ég er búin að þvo,” mótmælti
Winnie sem tók hlutina ekki svona
hátíðlega.
Þegar Elsa var búin að hreinsa
nægju sína settist hún við sauma og
bætingar. Hún var haldin óviðráðan-
legri hvöt til að halda kofanum jafn-
fínum og húsinu hjá lögreglu-
manninum og konu hans.
Önnur og þriðju mánaðarlaunin
hennar fóru í að kaupa gólfdúk og hlý
ullarteppi í staðinn fyrir dýraskinnin,
full af ryki og bakteríum.
,,Hvað er athugavert við skinnin?”
spurði Archie þegar hann hafði tök á
að vera heima í nokkra daga.
,,Það er ekki hægc að þvo þau,”
svaraði Elsa stuttaralega, og Archie
vissi ekki hvernig átti að svara því.
Jímmy var nýbúinn að eiga fyrsta
afmælið og var að byrja að ganga.
Þaðan í frá gat hann náð í næstum
hvað sem var í kofanum, þar sem allt
var krökkt af hvers konar dóti, og Elsa
sá hvernig dótið raunverulega var,
ekki við hæfi barnsins og jafnvel
hættulegt fyrir það. Á því var aðeins
ein lausn: Hún keypti leikgrind eins
og þá sem Madame Beaúlieu fangaði
yngra barnið sitt í.
Aldrei hafði slíkur fjötur á
persónufrelsið verið settur á nokkra
manneskju í húsum eskimóanna.
Drengurinn rak upp skerandi óp og
teygði hendurnar til hinna í hvert