Úrval - 01.09.1981, Page 100

Úrval - 01.09.1981, Page 100
98 ,,Þú frt eins og öll hin,” sagði Ian. , ,Sköpuð fyrir ófrelsið. ’ ’ NÚ HÖFÐU ÞAU um hríð verið á leið aftur til Fort Chimo. Þau héldu ferðinni áfram án þess að nema staðar til að hvíla sig. En Jimmy vissi varla af því. Endrum og eins var eins og harður hóstinn ætlaði að rífa lungun úr brjósti hans og hann opnaði augun. Hann sá handlegg Ians rísa og falla, heyrði smella í hundasvipunni og másið í örmagna hundunum. Tár- in komu fram í augun á honum og frostið greip þau á bráhárunum og breytti þeim í glitrandi kúlur. Svo kom bylurinn. Stormurinn feykti Ian áfram eins og strái sem rifnað hefði upp úr svelli. Hundar, sleðar, skáhallt snjófjúkið, allt þaut hjá eins og í móðu. Þau komu að Koksoak undir kvöld. Þau léttu sleðann og héldu svo út á ísinn með kæjakinn í eftirdragi. Þegar þau komu að opnu vatni skildu þau sleðann og hundana eftir og reru — móti skörpum éljum og ískaldri ágjöf — yfir að svellbrúninni hinum megin. Loks náðu þau heim á spítalann í Fort Chimo. Þar tók hvít- klædd kona drenginn úr örmum móður sinnar og kom honum í rúm. Tyggigúmmí og skrípablöð Þegar Jimmy vaknaði grét hann af því að móðir hans var ekki hjá honum. Hann var líka óvanur rúminu sem hann — eins og lítið villt dýr — óttaðist að væri gildra svo hann ÚRVAL grét eftir hjálp. Gráturinn var veikburða og aumkunarlegur. En næstu dagana vandist hann rúminu og grönnu, ljóshærðu hjúkrunarkonunni sem annaðist hann. Einn morguninn brosti hann jafnvel til hennar þegar sólin lék í fíngerðu hári hennar og gráum augunum, honum fannst hún lík honum sjálfum. Seinna kom móðir hans í dyrnar á sjúkrastofunni og brosti feimnislega. Hann horfði íhug- ull á hana. í þessari birtu var andlit Elsu á litinn eins og hálfsviðinn viður og meðan hann horfði svona á hana breiddist undrunarsvipur yfír andlit hans. Hann fagnaði henni ekki jafnákaft og í fyrri skiptin sem hún kom í heimsókn. Og þegar hún laut yfir hann til að núa saman nefjum við hann að hætti eskimóa færði hann sig meira að segja dálítið undan. Ian kom x kveðjuheimsókn áður en hann fór frá nýja Fort Chimo. Hann sat á stól með beinu baki og það fór illa um hann og hann vissi ekki lengur hvernig hann ætti að tala við glókollinn. ,,Þú hefur verið læknaður,” sagði hann að síðustu. ,,Úr hættu, segja þau. Þá þarftu víst ekki á Ian gamla frænda að halda lengur. Þú færð miklu lærðari kennara . . . Jæja, gangi þér vel og vertu hamingju- samur, litla mannsbarn.” Það var eins og enn ein hrukka hefði bæst við á rúnum rist andlit Ians frænda. Þegar hann kom út úr spítalanum
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.