Fróðskaparrit - 01.01.1989, Side 94

98
EITT ÍKAST TIL EINA FJØLBROYTTARI MYND
2. akt
Tekur við morgunin eftir fyri morgunmatin.
Tað fyrsta pettið, sum er til, er eitt orðaskifti
millum Trónd og Møggu, ið snýr seg um
mishalgidagar. Tróndur situr og seymar
skógvar, og Magga kemur inn og minnir
hann á, at mishalgidagur er. Tey halda bæði
lítið um mishalgidagar, og í hesum orðaskifti
kemur fram, at Tróndur er bóndi:
Magga (kemur in av útdirdnun): Hvat er ta
tu fast vi Trondur? o so týlja á modni
fire lestur. Lat ikki papa idla nagra
sýj[qa]... Tad er mishalgjedavur vaist tú
(hon lær spak[uliga]).
Tróndur (lær við): Ja eg læi eisini at hesum
velsignaðe mishalgedøgum sum eg ong-
antíð have hilde meg hava tíð til at halda
illa late míne folk hildið, tó at eg ikke
have borið orð fyri at vera gírigur ella
ondur húsbondi.
Magga: Tú ondir! ta vilde vere størtsta sind
a sagt, heldur er tú for ógovir vi týne
húsfolk og kvøn tú annan man hittast vi
(blívir kátara). Hoir Tróndur, kom við
mær oman í fjøriðna, tað nær tú væl? ...
nú er fjørða kraglingerin/anir tróta iqe,
vit fáa nok til morginmátar. E syqe iqqe
ait menneska u morgin og ainsamall
tyme eg ikki at fara. Kraglingur er tað
besta vit fáa her í húsenun dámar tær
tair? Tú tímir nok ikki at fara við mær
sygje eg so má eg fáa Katrena gjá skúla-
lararnun vi mar o ...
ímeðan hevur Tróndur kýtt seg at seyma.
Her tykjast tey bæði Magga og Tróndur at
nærkast; Magga vísir, at hon hevur stóra
virðing fyri Tróndi - kanska eru tað tey, sum
verða góð í leikinum, tí hetta heldur fram
soleiðis:
Tróndur (loypur ettur henni): Magga um tað
so var at fara í fossin fór eg fegin við
tær.
Magga (higgir paa han og sigir): Ja! - Lat
okkum so skunda okkun men ikke í
fossin lívi er for agelit - fjøll - fossur -
hav og fuglar og fist og sýst gó fólk.
Harrin havi lov firi alt ta góa (hon higg-
ir pá Trónd).
Eins og í orðaskiftinum um konufólk, tjóð-
skap og alment kjak er Magga tann skila-
góða og vælgrundaða, hon vil ikki vita av
klisjeum sum hesa um fossin - lívið er betri
enn so, skemtast skal ikki við deyðanum.
Húsfrúgvin er matmóðir og tann móð-
urliga, sum ansar eftir, at øll fáa tað, sum
teimum nýtist, at tey hava tað gott og gera
arbeiði sítt. Tískil spyr hon, hvussu gongst
við ætlanunum hjá imum ungu, skipar fyri
og leggur til rættis, soleiðis sum nú:
Húsfrúgvin (Cemor út úr stovene): Skunda
tær nú o qev nejdenon, olmussudyre, so
at tú kan hampa te til lestor, vit fáre sjót
á fáa okkon morgemát. Gurin, Gurin
kom innar o mangla hettar fyre Sunneve
hon nár icce.
Asa: Góan morgon gumma.
Guðrun: Góðan morgin mamma (hon muss-
ar hæna).
Húsfrúgvin (tár hajlsast): Y morgon háve tit
sove lanqe bodn myne, tit foro ajsene
sajnt nior hoirde e. Vár skúlamajstarin
grajjor.
Guðrin: Jó mamma, tað giek egveliga væl,
han helt fyri at vit eftir sinnið og evne
skuldi giera til skúlabøkir tá ið møtine
vóru. So skulde han tæka í móti og
besirgia bøkrenar. Heldir mamma ikke
hann vær fittir?