Fróðskaparrit - 01.01.1989, Qupperneq 95

EITT ÍKAST TIL EINA FJØLBROYTTARI MYND
99
Húsfrúgvin: So man vera, Harrin betre ta. E
cenne nú fista kusoo lyte e evne á vera
vi - fjolga um - til kvát er o má vera ajns
besta sák móurmál og fójeland (sukkar
o fer ut).
Húsfrúan (fer út) Guðrin (fer at mangla).
Húsfrúgvin tekur undir við gentunum í tjóð-
skaparmálunum, men hon heldur seg ikki til
at taka lut sjálv - í staðin fylgir hon væl við,
hvussu gongst við ætlanunum hjá døtrunum
um at læra seg at skriva føroyskt.
Nú er eitt lop í handritinum, og tað næsta
sum eitt sindur av skili fæst á er ein samrøða
millum Ásu - hóast leiklutur Ásu er ikki til
- og Guðruna, har Guðrun heldur okkurt
vera millum Ásu og Sigmund, son skúla-
lærarans.
Guðrin: ... Sigmund kiá skúlalærarenun fór
ikki niir úr frá tær haila kvølde trigv
mær Asa, han doir ikki af sorg um tað
ikki vegrar til mikinesar fire føstene
Ása vil ikki vera við hetta og sigur eitthvørt
um hann, sum skelkar Guðruna, men tá ið
Ása tykist at hava greitt meira frá, endar
Guðrun:
Guðrin: Hesa ferð sum altíð Asa sjinnar tú
betri in eg sjolv, og so man vera sum tú
sigir; tí fære eg at koma vi tikkun og
hukse eg at baggja mínir koma við. Kom
so uttar og fá tær morginmæt Asa;
Tróndir og Magga leggja nok ikki í at
skunda sær, so tað verir ikki til henda
morgin tej fáa kræglingar, men so kunne
tej aisene fáa tair til millunmálar. (Hon
fer in í móti stovedurenun, (Asa
attaná))
Hvat hetta so hevur verið, tær hava kjakast
um, so eru tær vorðnar blíðar aftur og fara
læandi av pallinum. Ikki sæst, hvagar tey
ætla sær at fara.
Nú er aftur eitt glopp í handritunum, og
tey taka við aftur, tá ið Magga og Tróndur
koma aftur úr fjøruni, hagar tey vóru farin
eftir kræklingi. Sunneva, sum helst er ein
arbeiðskona, gevur leiðorðini:
Sunneva: ... bóndin fer nú at lesa.
Magga (kemir brodlia inn) Ongin inni! - A
du! Pápi er farin at [ljæsa. Tað gjørdi tú
Tróndir (Hon blívir spøk).
Tróndur: Hvæt?
Magga: A! ..at tú vildi sita so lanqe har nirre
(sedist)
Tróndur: Ju Magga rætt vær tað, men vær
ikke ill við meg, tú h[evði] heldur ikke
so negv ímóti tú.
Magga (tyssar á han, setir didlena fra sær,
fer spækeliga til didnar og lurtar) Kom í
qógnin okkara kova, so seta vit okkum
vi didnar attan fyri ovnin so egveliga
spækeliga. Kom Trondir.
Trondir (tegur um hálsin): Eg fare har sum
tú fert Magga (baði út).
Magga: Lat okkum nú skunda okkun.
Magga og Tróndur hava verið so leingi burt-
ur, at tey koma ov seint til lestur. Magga
skjýtur upp at tey fara inn gjøgnum kovan
heldur enn at fara beint inn í (royk)stovuna
og órógva. Tað tykist vera vist, at serligt
samband er millum Møggu og Trónd.
Nú kundu vit spurt, hvussu pallmyndin
man hava verið. Síggjast Magga og Tróndur
koma inn í ein dur, ella standa tey uttan fyri
pallin og sæst (royk)stovan, har hini sita og
lurta eftir lestri, samstundis? Kovin nýtist