Skírnir - 01.01.1881, Side 84

84
ÍYZKALAND.
risna Lasalle» eSa öðrum likum nöfnum. í vetur hefir hann
farið mjög andvígur í gegn mótstöSuflokkum sínum, og sagt
þeim, a8 bann muni ekki gefa ráÖ sin upp, þó eigi falli trje við
fyrsta högg. Hann bjó til i haust (fyrir Prússave'di) einskonar
ráðgjafarþing um atvinnumál, eða atvinnuráð (« Volkswirthschafts-
rath«), og er því ætlaS að búa frumvörp til, sem horfa til laga-
bóta í atvinnumálum, eða koma í veg fyrir deilur raeð verkn-
aðarmönnum og verkmeisturum e8a atvinnuveitendum, ræ8a um
útgjöld í sveita og hjeraSamálum og svo frv. «J>arna er hann
kominnl» sög8u mótstöSumenn hans; «allt auðsjáanlega gert til
að takmarka rá8asvi8 löggjafarþingsins, því hann kýs helzt a&
koma því niður í ráðgjafarþing!» A sambandsþinginu ljet bann
bera upp nýmæli um a8 embættismenn skyldu ekki grei&a meira
enn 10 af hundraði í skatt af þeirri leigu sem embættishús verða
metin til, og vitnaBi til sín sjálfs, a8 hann gyldi í Berlín (til borg-
arstjórninnar) 70 -80 af hundraði i nhúsaleiguskatt.» Sama
væri um aðra menn a8 segja, og þa8 næði engum sanni, hve
þungt borgarskattar lægju á fátæku fólki. Hann sagði meBal
annars (að því oss minnir), a8 þeir menn ættu að vera lausir
vi8 ailt skattgjald, sem hefðu ekki meira í tekjur, eða upp úr
atvinnu sinni, enn 700 bundruð ríkismarka. Enn fremur, að
rikiB ætti að taka a8 sjer alþýðuskólana, ómagaframfærslu og
fátækra mál og löggæzlustjórn. Hann Ijet menn vita, að hann
mundi beitast fyrir nýmælum, sem hjer að lytu. Síðan bar hann
upp frumvarp um ábyrgðar- eða hjálparsjóB handa þeim verk-
mönnum og iBnaðarmönnum, sem verBa fyrir slysum í vinnunni.
Skyldu vinnuveitendur greiBa helminginn, en verkmennirnir hinn
helminginn, þó með svo fyrir skildu, að rikissjóBurinn skyldi
gjalda fyrir þá, sem gætu ekki unnið sjer meir inn enn 700 marka
(á ári). Hjer var risið hart á móti, og sagt hreint og beint, að
kansellerinn væri kominn á leið jafnaðarmanna og sameignar-
manna, og líkt mætti ráða af öðrum nýmælafrumvörpum sem írá
lionum kærou. Hann kvað sjer liggja i ljettu rúmi, hverjar nafn-
giptir þeir fyndu, en sagðist sjálfur vera í engum efa um, að
það sem hann færi fram á, væri ekki annað enn framkvæmd
kristinna boða. Uppástungunum var vísað til nefnda, en biða