Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 6

102
öll kvikindi, og hún eígnaðiz alit þat er tló, fyrír
þá sök gáfu þeír henni nafn, ok töldu ætt sína til
hennar.”
þóað ver nú vitum, að jörðin se ekki lifandi
skepna, með sama hætti og grös eða djr, og hvur
partur hennar se ekki til annars þjónustu, eínsog í
dýrunum sinakerfi og æða, eða rætur og biöð
grasa og bióma, eru sarnt hugmindir vitríngsins
gamla so snotrar og líflegar, að eínginn skjldi gjöra
t
gis að þeím A hanns döguin höfðu menn aungva
ímindun um in eýlífu öblin, sem eru sett til að
stjórna liimintúnglanna gángi; og þó menn sæktu
málminn í skaut jarðarinnar hafði samt aungvum
hugsast, ad skoða jarðlögin eínsog þau liggja hvurt
ofaná öðru, eða gjöra mismun á vatns-æðunum,
er í sinni rás fylgja lögmáli þýngdarinnar, og
blóðí líkamaus eða vökva trjánna, sem renna eptir
öðrum lögum. J>að var því heldur eíngin furða,
þegar jarskðjálftarnir hristu löndin, að forfeður
vorir kendu það uinbrotuin ins bundna jötuns, sem
fyrir ílsku sakir var útskúfaður úr felagi guðanna,
og fjötraður til heímsins enda.
J>að var ekki heldur von, að forfeðrum vorurn
yrði greíðfær ransóknin, þarsem grísku spekíng-
arnir urðu að nema staðar, og láta ser nægja með
skáldlegar getgátur, sem að vísu bera með ser, að
þær eru upprunnar í inum forna aðseturstað heíms-
ins vísinda. Og af því eg býst við, mörgiun muni
þykja gaman, að kynna ser hugmindir þeírra um
so mikilsvert efni, skal eg- her stuttlega segja höfuð-