Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 8

104
þessum fjórum liöfuðskepnum' voru allir hlutir
mindaðir.
skapaði guð sál, til að stjórna höfuðskepn-
unum, Helmíngur hennar var guðlegrar veru,
og helmíngur af frumefni heímsins. Hún var
ífærð jörðunni og valninu og þokuhvolfinu, og
yfir það útþandi guð inn auða liimin.
Valla var alheíms - sálin klædd sínum búníngi,
sem skýlir henni fyrir vorum augum, áður hún
færi að reýna sitt abl, og hrista veröldina. |>á velti
hún ser i kríng með ærnum hraða, og dró meðser
allan lieíminn; enn hann lilýddi fúslega hennar
vilja.
Um leíð og þetta varð, lifnaði allur heímurinn.
j>essi eíngetni sonur, þessi fæddi guð, hafði öðl-
ast mind hnattarins, enn hún er fullkomnust all-
ra minda. Auk þessa hrærðist hann í liríng; sú
hræríng er eínföldust allra hrærínga, og eínkar-
vel á hún við hanns mind. Nú leít in æðsta vera
með velþóknun á sitt verk; þá tók liún að skoða
fyrirmind lieímsins, sein hann var gjörður eptir, og
gladdist við að sjá, að eptirmind guðs hugsjónar
var gædd öllum hennarhöfuð eín-kennum.
Eítt var það samt sem hún gat ekki lilotið;
enn það var eýlíf tilvera. Hugarveröld guðs var
eýlíf, enn sýnilegi heímurinn var ekki hæfur til
að vera það. Nú með því báðir heímarnir gátu ekki
verið jafnir að fullkomnun, vildi guð þeír skyldu
vera líkir. j>essvegna skóp hann tímann, eýlífð-
arinnar hverfulu eptirmind, sem án afláts byrjar