Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 9

105
hríng' (iaganna og' náttanna, mánaðanna og ár~
anna, og sýnist því að vera án upphafs og enda, og
er mælir hins sýnilega heíms tilveru, eínsog eýlífðin
er mælir tilveru guðs hugarveraldar; og aldreí
hefði hann skilið eptir rök sinnar tilveru, ef sýni-
leg merki væru ekki sett til að aðgreína lians hverf-
andi kafla, og rett eínsog skrifa J)á í röð, ef so
mætti að orði komast.
I þessum tilgángi skapaði guð sólina og liimin-
túnglin, og sveíblaði þeím útí himingeíminn, sem
áður var tómur og auður.
J»á talaði guð tii andanna, sem hann liafði
boðið að stjórna gángi hímintúnglanna: ”Guðir!”
sagði hann, ”sem egið mer að þakka yðar tilveru,
hlýðið mínum boðum. J>ið egið aungvan rett til
ódauðleíka, enn eg vil gefa yður hann, því minn
vilji er máttkari enn sambönd hinna ólíku parta,
sem þer eruð gjörðir úr. Ennþá er eptir að fylia
haíið og jörðina og loptið af innbúum, so heímur-
inn se algjör. Ef eg skapaði Jiessa innbúa sjálfur,
og frelsaði J)á frá dauðans valdi, yrðu J>eír guðun-
um samjafnir. J>ví býð eg yður að búa J)á til, og
gef yður J)artil vald og vizku. Sameínið dauðlegum
líkömum J>au sáðkorn ódauðleíkans, sem J)er fáið
úr mínun höndum. Skapið eínkum verur, sem drottni
yfir öðrum dýrum, og seu yður undirgefnar. J>ær
skulu mindast að yðar boði, og J>róast af yðar vel-
gjördum ; so skulu J>ær eínnig sameínast yður ept-
ir dauðann, og verða hluttakandi í yðar sælu.”