Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 15

111
sagan um sköpunarverkið se í rauninni hugmind
eínhvurs austurlanda-lieímspekíngs um uppruna
jarðarinnar, og er hún að vísu so háleít, að eínginn
mundi vilja missa hana tír biblíunni. Hvað öbiutn
náttúrunnar og eýlífa lögmáli viðvíkur, [>á sjá menn
eínnig við nákvæmari íhugun, að Jtau reýndar eru
in endanlega mind, er oss auðnast að sjá vilja guðs
og hina eýlífu skynsemi í; enn hjá sjálfum guði er
eíngin umbreýting ne umbreítíngarskuggi, so guð-
rækileg skoðun hlutanna hlýtur, ekki síður enn
heímspekilegar ransóknir, að leíða menn á J)á sann-
færíngu, að lögmál náttúrunnar se eýlíft og óum-
breýtanlegt. |av/ fer so fjærri, að almætti guðs og
frjálsu vizku se neítað fjrir það, að eíumitt af ])ví
inn frjálsi guð er fullkominn og ótakmarkaður,
hljóta hans gjörðir fyrir vorum augum að líta út
sem eýlíf og obifanleg lög, er allir hlutir verði að
hlýða. Tökum til dæmis pýngdina. 1 fyrstunni
kemur hún oss fyrir sjónir eínsog almennt lögtnál
fyrir hlutina her á jörðu; við nákvæmari ígrundun
sjá menn, að hún er aðdráttar kraftur allra skapaðra
hluta sín á milli; ennfremur, að hún er sá ablfjötur,
sem tengir saman alheíininn, og loksins birtist hún
oss sem sá guðlegur vilji, er viðheldur hnattakerf-
um heímsins í sínu fagra og undrunarverða sam-
bandi. Hðr höfuin við hafið oss smátt og sinátt
frá eínni skoðun til annarar háleítari, og komum
þar eínsog annarstaðar til þeírrar áliktunar, að upp-
haf allra hluta se guð.