Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 33

12»
unrfan ser, viðlíkt og Geýsir á Islanrfi. jþá hitnar
hafið, og- lönrfin fara í kaf, og allt sem á þeím er
seýðist og hylst í sanrfi og bleýtu. Enn vötnin kólna
smátt og smátt, og gufan brýzt útúr gjánuin, þángað
til þær tæmast, og þá streýmir vatnið aptur ofaní
þær, enn sjórinn grynnist, og lönrfin koma upp að
t
nýu. A eptir slíkri umbiltingu er jörðin lángtum
kalrfari enn áður. Sólin verður þá mestu ráðandi,
og stillir hita og kulrfa, eptir afstöðu jarðarinnar,
eða eptir því hvurnig lönrfin liggja við geíslunum.
/
Hvað Islanz uppruna viðvíkur, virðist allt að
því lúta, að það se risið úr sjó, og minrfað að mestu
leíti af elz-umbrotum, enn hvað það se gamalt, og
hvílíkar umbiltíngar þar hafi orðið, verður ekki
greínt að so stöcldu; því aungvir þeírra, er ferðast
hafaum lanclið, og athugað fjöllin og jarðveginn,
lýsa því so greínilega sem þyrfti, ef komast ætti
að alrfri þess og umbiltíngum með áreíðanlegri vissu.
t
Fjöllin á Islanrfi hafa samt líklega flestöll brunnið
(ekki gosið), og sum undir sjó, og valla eru þau
elrfri enn frá fióðöldinni. Seínna hafa fjöllin víða
rifnað og liæðir og dalir mindast í jarðskjálftum
og sjóargángi. Auðnist höfundi þessara blaða að
sjá Islanrf aptur og skoða það nokkuð til hlítar,
mun hann leítast við síðarmeír, að skíra frá alrfri
þess og eðli *).
*) Sumir kunna aií halda, aiS f.essháttar ransóknir séu ekki nema
óþarfi, og okkur varði lítits um ait vita. hvað gömul séu
9