Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 36

132
stóru og smáu staiina, ásamt eínsatkvæðis - orð-
unum, sem áttu að stanða á fyrstu blaðsíðunni í
stafrofskverinu sem verið var að prenta. Nú varð
hann glaður við að sjá heíla blaðsíðu setta, eun
let ser þó ljnda að bíða eptir prentinu þángað til
örkin væri búin. j>egar liann síðan fekk orð, að
so lángt væri komiö, kom hann með tveímur liöfð-
íngjum og rnörgu öðru fylgdarliði, sem girntist
að vera viðstatt so merkilegan tilburð. þjrpíngin
fjrir utan húsið veík til hliöar, so konúngur og
hanns fvlgdarmenn kæmust inn; var so dyrunum
læst og breítt fyrir gluggana að beíðni lianns.
Hann skoðaði nú letrið í pressunni með mesta at-
liygii, og afþví liann hafði ætlað ser að prenta
sjálfur fyrstu örkina sem kænri út í ríki hanns, Jiá
bað hann þá sem ineð honurn voru, að horfa ekki
ofmikið á sig eða gera skop að ser, þó honum
mistækist. Ellis sýndi honum livurnig liann ætti
að beíta keblinu, kom pappíruum fyrir, og beíddi
hann að snúa sveífinni. Prentið á örkinri varð skírt
og snoturt. Póinari greíp hana, skoðaði fyrst papp-
írinn og síðan prentið, fannst inikið um og fekk
hana síðan eínum höfðíngja sínum. Meðan hann
var að prenta tvær aðrar, var fyrsta örkin sýnd þeím
er úti stóðu, enn þeír urðu glaðir við og undrunar-
fullir. j>að leíð ekki sá dagur, að konúngurinn
kæmi ekki til að horfa á verkið. Hann tók eptir
öllu. Eínusinni taldi liann nokkra stali og gekk þá
yfir hann, að a-ið var 5000 sinnum í átta blaða
kveri.