Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 38

134
og' líka so að fólkinu þætti ekki koma oflítið tii þess,
sem ekkert kostaði. Bækurnar átti að borga í kók-
usviðar- olíu, sem eýamenn áttuhægt með að útvega,
og letu þeír hana glaðiega úti. So ervitt ogþúngt
sem það er, að vinna sona hvíldarlaust þarna sudrí
hitanum, segir Ellis samt, að þetta hafi verið eín-
hvurjir farsælustu dagar af æfi sini. ”Eg sá opt og
tíðum, segir hann milli 30 og 40 báta koma frá
fjarlægum sveítum á Eímeó eða frá öðrum eýum,
með 5 eða 6 menn á hvurjum, sem gjörðu ser
ferð ekki til annars, enn að fá exemplör af heííagri
ritníngu, þó þeír yrðu stundum að bíða eptir þeím
í <> eða 7 vikur. þeír komu ineð stóra bagga af
brefum, sem voru skrifuð á písángablöð og vafin
sainan eínsog gamall bókfells - stiángi. það voru
bónarbref frá þeím, sem gátu ekki komið sjálfir,
enn mæltust til að fá bækurnar. — Eítt kvöid um
sólsetur kom bátur frá Tahítí með 5 mönnum á.
þeír lendtu, tóku saman seglin, settu bátinn upp og
stefndu heíin til mín. Eg gekk tilmóts við þá;
þeír kölluðu þá upp allir í eínu: ” ”Lúkas! orðið
hanns Liikasar!” ” og rettu fram reírleggi af bamb-
usviði, fulla af kókusviðar- olíu, sem þeír ætluðu
að borga með. Eg hafði aungva bók tilbúna, enn
lofaði þeím nokkrum morguninn eptir, og reði
þeím til að vera nóttina hiá kunníngjum sínum í
þorpinu. þegar þetta var, hallaði af dagsetri, því
rökkrið er so skamt í hitabeltinu Ég bauð þeím
góðar nætur og gekk inn til mín. þegar dagaði,
Iinikkti mer við, að sjá þá liggja fyrir utan húsið á