Fjölnir - 02.01.1835, Side 40

rit síu, stiiðluðu jiau öll til aö auka og ebla páfavaidið,
og so kvað ramt að því, að Iiaim sagði í fullri alvöru,
ekkfert vaeri skinsemiiiiii samkvæmt, nema {iað sem páf-
inn i Ilóm tryði og kenndi. Enn þó liann hefði órett
að mæla, dáðust menn samt að málsnild hanns og slcarp-
leíka; og einusinni þegar hann hafði orðið of svæsinn
og honum var stefnt um rit sín, voru dómendurnir so
inildir sem þeím var unnt, og letu honura í Ijósi virð-
i'ngu sína í dóms-ástæðunum. Eptir seínustu stjórnar-
biltinguna, fór liann að gefa út tímarit, og var tilgángur
J>ess að losa kyrkjuna ineð fullu og öllu undan verald-
legri yfirðrottnun. Hann sagði: að kyrkjan og kenni-
dómuriun ættu hvurki að þyggja laun eðnr nokkurn ann-
an styrk af ríkis-stjórninni, enn ekki heldur að hlýða
Iiennar boðum; liiín ætti að vera fátæk og frjáls og
hlýða aungvum nema páfanum. J>etta þótti nú heldur
svæsið, eínsog von var; hann var ákjærður að nýu, og
páfi siálfur þorði ekki annað enn gefa lionum drjúga
ofanígjöf, {m' liann helt ékafi þessa guðsmanns, mundi
koina ser í deílur við stjórnendur katólsku landanna.
þetta fell Lamennais illa; hann liætti þá við tíinarit
sitt og gekk suður til Rómaborgar, tilað friðmælast við
páfa; og það er mælt sá lieílagi faðir hafi tekið Iionum
vel og euda boðið honum kardinálshattinn; enn hann er
ekki inetoröagjarn, og þáði ekki þennan heíður. Öllum
ber saman um að Lamenuais se mesta valmenni, ástúð-
legur og blíður i viðmóti og öldúngis óserdrægur.
Seínasta ritiö hauns eru ”Orð ins trúaða.” Yið
höfum tekið úr því tvo kabla til sýnis, og vonuin að
lesendum Fjölnis muui ekki þykja óskemtilegt að sjá,
hvurnig þessi raaður fer að hugsa og taia.