Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 42

138
kölluðu mig bróður. Alstaðar er floUamaðuriun eín-
mana.
Eg hefi sjeð língar meyar brosa > tálireínu
brosi eínsog morgunblærinn brostu jtær að unnusta
sínum, enn eíngin þeírra brosti að mer. Alstaðar er
flóttamaðurinn eínmana.
Ég hefi sjeð úngmenni faðmast bijóst við
brjóst, eínsog þeír vildu gjöra eítt líf af tveímur,
enn eínginn inaður retti mer höndina. Alstaðar er
flóttainaðurinn eínmana.
Hvurgi nema á ættjörðunui eru vinir, unu-
ustar, feður og bræður. Alstaðar er flóttamaðurinn
eínmana.”
Veslíngs flóttamaður! styndú ekki; allir eru
í útlegð eíusog þú; allir sjá feður og bræður, unn-
ustur og vini, gánga á burt og hverfa.
Heímili vort er ekki her á jörðu og til ónýtis
leítar maðurinn að því her; það sein hann kallar
so, er ekki nema næturstaður.
Hann ráfaði eínsaman land úr landi; guð
fylgi vesælíngnuin landflótta.
XXXIV.
Ef að undirokarar þjóðanna ættu að bjarga ser
sjálfir, aðstoðarlausir og hjálpaiiausir, hvað ætli
þeír gætu þá gert þehn ?
Ef aungvir styrktu þá til að halda þeím í
ánauð, aðrir enn þeír sem græða á því, hvað væru
þá þessir fáu í samanburði við allt fólkið ?