Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 43

139
Og guðs speki er það, sem þannig hefur til-
skipað, til þess mennirnir gætu altjend staðið móti
ofbeldinu, og so að ofbeldið væri ómögulegt, efað
mennirnir skildu guðs speki.
Enn djöfullinn, konúngur undirokaranna, bles
j>eím í brjóst helvízku bragði til að stjðja stjórn
jieírra ofbeldis.
Hann sagði við þá: gefið nú gjætur að hvað
yður her að gjöra. Takið af hvurjum bæ hraust-
ustu úngmennin, fáið jjeím vopn í hendur og kenn-
ið j>eím að nejta þeírra og j>eír skulu berjast fjrir
yður móti feðrum sínuin og bræðrum, j>ví eg skal
birla j>eim inn, að j>að sé heíðarlegt og gott.
Eg vil gjöra j>eim tvo afguði, þeír skulu lieíta
heíður og trúmennska, og lög sem heíta blind
lilyðni.
Og j>eír skulu tilbiðja afguðina og hlýða lög-
unum í blindni, j>ví eg skal villa skilníng jjeírra,
og j»er skuluð ekkért framar j>urfa að óttast.
Og undirokarar j>jóðanna gjörðu eínsog djöf-
ullinn bauð, og djöfuilinn endti allt sem hann
hafði lofað undirokurum jjjóðanna.
j>á sáu inenn sjni fólksins helja sínar hendur
á móti jm',- jieír mjrtu bræður sína og hnepptu
feður sína í fjötur, og gleýmdu öllu •— og kjöltu
móðurinnar sem hafði alið J)á.
j»egar við j)á var sagt: í guðs nafni, hugsið
um j)að ránglæti og grirad, sem yður er boðið að
fremja, — j)á svöruðu j)eír: vér liugsum ekki, vér
hlýðuin.