Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1965, Síða 20

24
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
lega brot úr klippum, járnnagli með áföstum litlum snúð, ljósa-
steinar og nokkur smá járnbrot. Þar skein einnig í óhreyfða járn-
hluti. Það lá því í augum uppi, að mannsgrafarinnar var að leita í
þá átt frá hrossbeinunum, enda benti landslag einnig ákveðið til
hins sama. Var því jarðvegi flett ofan af suðvestur frá hrossbein-
unum, og kom þá í ljós gröf, sem tekin hafði verið 20—30 sm niður
í grábláa móhellu og var þess vegna mjög skýr. Jarðýtan liafði
lítillega sært aftari enda hennar, en ekki sem neinu nam. Gröfin
var mjög regluleg, tæpir 4 m að lengd og sem næst 1 m að breidd,
sneri NA-SV, hrossbeinin í norðausturenda (7. og 8. mynd); í suð-
vesturendanum var því mannsgrafarinnar að leita, og virtist þar
allt óhreyft, gröfin full af moldarsambreyskingi, og sáust meðal
annars hér og hvar blettir af hvítri eldfjallaösku, efalaust úr hinu
efra hvíta öskulagi, sem mikið ber á til dæmis í mógröfum norðan-
lands og talið er nokkru eldra en íslands byggð.
Ég hóf gröft í suðvesturenda grafarinnar með mikilli eftirvænt-
ingu, þar sem allt virtist þar óhreyft. En annað kom á daginn, þeg-
ar farið var að grafa. I legurúmi mannsins fannst ekkert bein,
hvorki á botni né í grafarfyllingu, og virðist tvímælalaust, að beina-
grind þess, sem þarna hefur verið heygður, hafi verið fjarlægð
úr kumlinu. Um 40 sm frá höfðaenda (suðvesturenda) grafarinnar
fannst blað af örvaroddi, sem ekki lá alveg niðri á botni, um 110
sm frá sama enda fannst brot af nagla, og enn aftar eða um 150
sm frá höfðaenda voru enn tveir naglar, og virtist ekkert af þessu
vera á sínum upprunalega stað. En rétt þar fyrir aftan, eða um
160 sm frá höfðaenda, lágu tveir örvaroddar óhreyfðir, og virðast
því greinilega vera skil milli hreyfðs og óhreyfðs um þetta bil. Suð-
vesturendi grafarinnar hefur verið gi’afinn upp endur fyrir löngu,