Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1965, Page 76

80
ÁRBÖK FORNLEIFAFÉLAGSINS
arma, er vissu í norður, austur og vestur, eða því sem næst. Dreifðist
lagið nokkuð við endimörkin, myndin, sem fram kom, var þó skýr.
Var lengd þess frá norðri til suðurs um 1,90 m, en um 1,70 m frá
austri til vesturs, þykktin um það bil 10 sm að jafnaði. Næstum
yzt í norðurarmi var bolli í grunn niður og dýpt hér um skóflu-
stunga, en grasrótarsneplar lágu í boga um armendann. Líkið hefur
verið lagt á vinstri hlið og á grúfu. Vissu herðar nokkurn veginn í
norðaustur, en fætur í suðvestur til vesturs eða því sem næst. Höf-
uðkúpan hafði borizt frá gröf, en kjálkar sátu eftir í sandinum, og
virðist höfuð hafa verið lagt við hægri öxl, það snúið gegnt suð-
austri og andlit vitað niður. Hægri handleggur var krepptur um
olnboga, sem teygðist fram, en höndin lögð að bol neðanvert við
mitti. Vinstri handleggur hefur verið lagður undir brjóst, var upp-
handleggsbeinið óhreyft í grafarsandi, samhliða og framan við
hrygg, en annað hafði frá borizt. Kreppa var við lendar, fótleggir
samhliða og krepptir um hné. Ristarbein sneru nokkuð austur og
fram, leggendar risu dálítið að neðan. Gulbrúnn litur var á bein-
unum. örlítið hækkaði legflötur við herðar, höfðalag og fætur. Lang-
flest bein dysjarinnar lágu innan marka kumlsands og haugfé hjá
beinagrind, nema spjótleifarnar.
Meðal haugfjár var sverð, óskert. Lá það flatt á mölinni, undir
líki að framanverðu og samhliða því, hjölt í handarkrika, á brandi
hvíldu hægri framhandleggur og hægra hné, og oddur vissi út á
legflötinn.
Óvíst er, hversu þykk sandþekjan var, áður en kumlið skemmd-
ist. Lögun hennar bendir til, að menn hafi borið sand þennan á
staðinn, er heygt var. Er ekki ólíklegt, að þeim, sem heygðu, hafi litizt
mölin gljúp og slæm vörn gegn dauni, þegar rotnun ágerðist, en um-
búnaður þessi til þrifnaðarauka. Helzta skýringin á norðurarmi
blettsins er sú, að menn hafi viljað leggja líkið á þennan veg við
upphaf grafargerðar, norður og suður. Skal nú haugfé lýst.
Sverð. Tvíeggjað járnsverð með leifum af skálp á brandi. Vopn
þetta má heimfæra til M-gerðar víkingaaldarsverða í kerfi Jan Pet-
ersens. Hafði það svignað dálítið, var ryðbólgið og stökkt, fast
við mölina, og féll í sundur, er upp var tekið. Til safns heimt í átta
hlutum. Kvarnazt hefur úr því allvíða.
Sverðið er um 95 sm á lengd, þar af er lengd blaðs um 81,5 sm.
Efra hjalt er um 8,1 sm á 1., hið fremra um 10,3 sm, bilið milli þeirra
í miðju er mest um 10,4 sm. Hjöltunum er fest um op í miðju við
flatan tanga, er gengur upp frá blaði. Að aðallögun eru þau bein,