Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1965, Blaðsíða 46
50
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
1 Svarfdæla sögu segir svo frá láti Þorsteins svarfaðar: „En um
vorið lét Þorsteinn svörfuður af berast, og var hann grafinn niðri á
melnum gegnt Blakksgerði". Skemmtilegt væri að láta eftir sér nokkr-
ar hugleiðingar um hugsanlegt samband milli þessara orða og kumla-
teigsins á Arnarhóli. I Árbók 1941—42, bls. 25 o. áfr. setti ég
fram nokkrar bollaleggingar um legstað Þorsteins svarfaðar, en þau
ummæli þurfa nú endurskoðunar við, eftir að þessi kumlateigur er
fram kominn. Á þessum vettvangi er þó hvorki nauðsynlegt né ráð-
legt að fara lengra út í slíka sálma.
11. Litli-Dunhagi, 'Arnarneshreppur, Eyjafjarðarsýsla.
29. 8. 1968.
Snemma í ágúst 1963 kom tilkynning um, að fundizt hefðu manna-
bein í Litla-Dunhaga í Hörgárdal. Ég kom þangað hinn 28. ágúst
og hafði tal af Jóni M. Jónssyni, bónda þar. Hann skýrði svo frá,
að jarðýtumaður hefði verið að vinna í nýrækt og séð í flaginu
nokkur bein, sem hann afhenti mér. Reyndust það vera bein úr
höfuðskel úr manni, og jafnvel getur verið, að beinin séu úr tveim-
ur mönnum, enn fremur nokkur hrossbein. Staðurinn, sem beinin
fundust á, er um það bil 300 metra fyrir sunnan og ofan bæinn,
á svonefndu Syðraholti, sem er fyrir sunnan svokallaða Hesthús-
laut, og er miklu hærra en bærinn. Liggur nærri, að staður þessi
sé jafnnærri Dunhögunum báðum, en þó mun hann vera aðeins
nær Litla-Dunhaga en Stóra-Dunhaga. Ekki varð vart við neitt
járnkyns eða annað, sem benti til haugfjár.
Ekki var nú unnt að sjá, hvar kuml þetta hafði verið nánar
tiltekið, vegna þess hve mikið var búið að vinna í flaginu. En
eflaust hafa beinin ekki borizt langt, og vafalaust virðist, að
þetta séu leifar af kumlateig úr heiðni, þótt héðan af verði varla
meiri vitneskju um hann borgið.
Staðartunga, Skriðuhrcppur, Eyjafjarðarsýsla,
25. 9. 1962.
Til viðbótar frásögn í Kumlum og haugfé, bls. 134—135, af kumlum í Staðar-
tungu í Hörgárdal, skal hér skýrt frá mannabeinum, sem þar fundust 1962, en
fyrst skal láta þess getið, að rangt er i bókinni nafnið á fundarstaðnum,
Hann heitir Mannholt, en ekki Mannhóll. Vorið 1962 voru vegagerðarmenn að
taka möl í Mannholti, og kom þar þá upp höfuðkúpa úr manni, sæmilega
heilleg, og leggjarbrot. Harla lítil von er til, að nokkuð fleira finnist á
þessum stað, því að búið er að færa mestallt holtið upp I veginn. Frá fund-
inum skýrði Eiður Guðmundsson hreppstjóri í bréfi til mín, dags. 24. júlí 1962,