Norðurljósið - 01.01.1972, Page 74

74
NORÐURLJ ÓSIÐ
Þá er það eilífa lífið. Eilífa lífið er ekki fólgið í trú, heldur í per-
sónu. Jóhannes postuli ritar: „Guð hefir gefið oss eilíft líf, og þetta
líf er í syni hans. Sá, sem hefir soninn, hefir lífið. Sá, sem ekki hefir
Guðs son, hefir ekki lífið.“ (1. Jóh. 5. 11. 12.) Hann ritaði líka í
guðspjalli sínu: „Ollum þeim, sem tóku við honum, gaf hann rétt
til að verða Guðs börn; þeim, sem trúa á nafn hans.“ (1. 12.) Og
Kristur segir í Opinb. 3. 20: „Sjá, ég stend við dyrnar og kný á. Ef
einhver heyrir raust mína og lýkur upp dyrunum, þá mun ég fara
inn til hans.“ Hvað lærum við af þessu? Maðurinn, sem heyrir Jes-
úm knýja á — það getur verið með erfiðleikum, ósigrum okkar,
skilningi okkar á því, að við erum ekki sjálfir sterkir, eða þá synd-
ugir — sá maður á að segja við hann og meina það: Drottinn Jesús,
mér hefir mistekizt, ég þarfnast þín. Ég vil veita þér móttöku.
Komdu nú inn í hjarta mitt, inn í anda minn og sál, veru mína,
sjálfan mig. Ég opna mig fyrir þér og bið þig að koma inn og taka
mig algerlega í þína almættishönd, vandamál mín, freistingar mín-
ar, framtíð mína. Eg trúi því, að þú hafir nú komið inn, því að ég
hefi gert minn part: ég hefi opnað fyrir þér. Þökk fyrir það, Drott-
inn Jesús, sem þú hefir gert fyrir mig. Hjálpaðu mér til að gera
vilja þinn og segja öðrum frá því, svo að þeir geti tekið á móti þér
líka, ef þeir vilja. Amen.
Aðalatriðið er að treysta Kristi, að hann standi við orð sín. Hann
gerir það, því að hann sagði: „Ég er . . . sannleikurinn.“ Við lesum
í guðspjöllunum, hvernig hann kom fram. Hann er hinn sami í dag.
Eins og hann þá gekk inn í hús, þegar honum var boðið inn. Lúk.
7. 36., svo kemur hann nú inn í mannshj artað, mannlífið, sem býð-
ur honum inngöngu. Okkar þáttur er sá einn að trúa honum, treysta
honum. Sbr. Efesusbr. 2. 8.,9.
Mér finnst ég eigi að skrifa þér eina sanna sögu, þótt hún lengi
bréfið dálítið. Ofdrykkja hefir lengi verið mikið vandamál í Banda-
ríkjunum, eins og víðar. En þar eru líka menn, sem með miklum
krafti Guðs hoða mönnum frelsið og lífið í Kristi. Annaðhvort fyr-
ir síðustu aldamót eða snemma á þessari öld var slíkur predikari að
boða Krist. Er hverri ræðu lauk, mátti fólk ganga innst í salinn og
fá þar andlega leiðbeiningu. Leiðbeinendur voru menn, sem sjálfir
höfðu tekið á móti Kristi, en auðvitað misjafnlega reyndir og skiln-
ingsgóðir. Meðal áheyrenda var maður, sem verið hafði ofdrykkju-
maður um lengri tíma. Hann heyrði kallið og gekk fram. Maðurinn,