Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 29

29
ast eintómur hugarljurfmr, er sprottinn se af raungu
ímyndunarafli, eíiur hjal eitt, er hyggt se á of-
viðkvæmiim tilfinníngum. Vib verbum því af)
væntast þessa hjá löndum okkar, fyrst þeir eru
menn, og þeim hefir aldrei verib borib, ab þeir
værn tilfinníngarlausir, eba hefbu minna íinynd-
unarafl og tilfinníngar, enn abrar þjófeir. Okkur
hefir afe vísu aldrei dottib í hug, ab abbúnaburinn
í Reykjavík mundi koma því tii leibar, aí) full-
trúarnir gleymdu ineb öllu skyldu sinni, en vib
höfum verib og erum enn fastir á því máli, ab
kjör þau, fulltrúarnir feingju ab búa vib í Reykja-
vík, mundu gjöra þá daufa; og ef þeir utan
alþíngisstofunnar yrbu fyrir áhrifum þeim, er
gjörbu þeim skapraun, þá inundu þeir bera meb
ser menjar þess inní stofuna, þó henni yrbi lokab,
og ef þab verbur einmibt skólasalurinn , þá mun
þab ekki mykja úr þessum áhrifum, ab þeir meb
því móti eru minntir. á, ab því er komib lil leibar,
ab skólinn er kominn á þann stab, erþjóbin allra
sízt mundi á kjósa. Fulltrúarnir úr bábiiin Múla-
svslum, þíngeyar- sýslum, Stranda- Isafjarbar-
Rarbastrandar- Dala- og Smefellsness - sýsium
eru aldrei, og þeir úr Eyafjarbar- Skaga-
fjarbar- og Húnavatns-sýslum næstum þvi' aldrei,
skiptavinir kaupinanna í Reykjavík; þeir niunu
því aldrei verba fyrir hylli þeirri, er skiptavinuin
kaupmanna er aubsýnd, enda er hylíi sú, er
bændur mæta hjá kaupmönnuin, er þeir skipta