Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Qupperneq 35

bran?) geta menn so'kt til Reykjavíknr, og hinar
abrar nanbsynjar sínar er hægt ab fá í grendinni
vib þíngvelli, og mebal annars silúng og urriöa
fyrir gott verb. Um bú&ir og tjöld geta fleiri full-
trúar koiuib ser sainan, svo ab kostnaburinn verbnr
ekki mikill á hvörn. Vib áh'tum þab varla þess
vert, ab menn skyldu geta feingib ser þab til orba
ab tala um dgebfelda fæbu og annab þvíumlíkt, er
hafa mundi verba á þíngvöllum, því dþægindi þau,
ef nokkur eru, munu abeins verba tilfinnanleg full-
trúum þeim, er verba úr embættismanna röb, enda
er ekki loku fyrir skotib, ab þeir geti búib til
handa sér goban dagverb, því þab er alkunnugt,
ab höfubsmennirnir á fyrri öldum gjörbu gdbar
veizlur á þessum stab.
A þíngvöllum er h'ka lángtuni hægra fyrir
fulltrúana ab koma hestum sínum í gdba haga og
áreibanlega geymslu, enn í Reykjavík.
Ab endíngu viljum vib bæta því vib, ab þjóbin
æskir þess, ab alþíngib verbi á þíngvöllum, og þab
er einúngis vib fortölur orbib, ab einstakir menn
ern komnir á annab mál. Samt eruin vib því ekki
mdtfallnir, ab hib fyrsta alþíng verbi haldib í
Reykjavík, en þá yrbu fulltrúarnir ab ákveba, hvar
þab ætti framvegis ab halda, og í þcssu tilliti
leyfum vib okkur ab beibast þess, ab konúngur
einskorbi ekki ábur alþíngisstabinn, og undir þessa
heibni tökiini vib: stiptprdfastur Arni Helgason og
sýslnmabur Biondalil.”