Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Page 62

62
skipunar, enda væri þab, margs vegna, óráíilegt.
Landfógetinn væri hinn eini einhættisinaímr her á
landi, sein ineb rettu gæti kallast gjaldkeri, en
ab lögleiba nefnda tiískipun einúngis hans vegna
inundi óþarfi, er hib konúnglega rentiikannner
hefbi á yinsuin tíninm gjört slíkar rábstafanir
í tilliti til hans embættis, ab ei mundi hægt
aö reisa öflngri skorbur, enn þegar er gjört,
viu orábvandri fjárgeymslu þessa embættismanns.
Ef tilskipun þessa ætti her ab lögleiba, þyrfti
ab ölln leiti ab breyta henni, og á endanum
kæmi hún þo einungis landfo'geta-embættinu vib,
sem ábur stæbi undir nákvæniustu og straungustu
uinsjón stiptamtinannsins. Samt héldu nefndar-
inenn, ab þab inundi vel tilfallib, ab því yrbi Ivst
yfir, ab tilskipunin skyldi gylda hér í vib-
lögum og 1 ikuni efnuin, ab því leiti hinar
almennu ákvarbanir hennar hér ættu vib, svosem
U"i vebsetníngar, uppsögn vebbréfa, þinglýsíngti
vissra embættis-veitíngarbrefa, straff fyrir iíla fjár-
geyinslu og svikna reiknfnga, o. s. frv. Hugbu
nefndarinenn, ab einginn mundi amast vib, ab
tilskipunin yrbi ab þvi leiti lögleidd her, en menn
mundu almennt una því illa, ab hinar abrar
ákvarbanir hennar væru hér ab lögum gjörbar og
olla þvi', ab fjöldi þeirra manna, er nú hefbu á
höndum lítilvægar fjárgeynislur í almenníngs þarfir,
mundii beibast lausnar frá því, og þab veita tor-