Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Síða 111

111
ebur vera í nándinni, til þess =>b geta n.eb rábu.n
og dáb hjálpab málsfærslunianni sínum og skr.tab
fvrir hann, og afleibíngarnar af kesningu máls-
færslumannsins verba því, þegar & allt er l.t.b,
einúngis þær, ab njum kostnabi verbur dembt a
almenníng fyrir ferbalög og laun málsfærslumanna,
án þess ab braubin þó í raun og veru hafi nokkur
not af því. Vfer getum þess lika, ab aburnefn
rettarbót skyldar dómarann til ab leibbe.na mals-
eigendunum sjálfu.n, en ekki málsfærshunonnnm
þeirra, sen. settir eru af yfirvaldinu, þv. svo er
ráb fyrir ab gjöra, ab yfirvaldib sjálft, eptir hiutarins
ebli ábyrgist rábvendni þeirra og atgjöríur. Eptir
þessu getur þab því orfcib upp’á, ab presturinn,
meb því ab fá ólögfróban málsfærslumann, m.ss.
rett til vegleibslu þeirrar, sein lögin he.mila
honum, ef hann sækir mál sitt sjalfur . dom.
Ekki getu.n ver heldnr álitib þab neinn vansa
fyrir presta, ebur ósambobib embættisstöbu þeirra^
ab þeir ko.ni sjálfir á þíng til ab þiggja vegleibslu
dómarans og fra.nleggja stutt málsfærsluskjol,
eba til ab bibja ....., ab rettarkröfur þe.rra verb.
bókabar. Aö sönnu er þab satt, aí> þau h.n eldr.
lög (dönsku laga 2-11-6) höfbu ekki mætur a
ibuglegum þíngferbum presta, en svo se... bob
þessara laga höfbu tillit til umlibinna t.ma og
kríngumstæba þeirra, er þá voru, svo er þab og
alkunnugt, ab prestar her á land. sækja margopt