Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Side 156

þjóblegrar stiptunar, en þegar slík undanþága, seni
ætti aí) vera jöfn fyrir alla og byggb á rettuni
sönnunarreglurn, ætti einúngis a?) fljóta af því, aí)
inenn legfcu í ináldagana fyrir alþjobleguin fasteign-
tun slíkt gyldi, er mundi ver&a hættulegt fyrir
eignir nianna, þá olli þetta óvinsæluin éjöfn-
ubi á rétti þeirra, er vildu ná úr hefíiarhaldi og
hinna, er hefíiu í heffearhaldi, og ástæíiur þær, er
amtinaður Thórarensen tilgreindi, gætu ekki heldur
réttlættþennan ójöfnub, er seinna inundi syntverba.
þegar amtina&urinn ennfreinur leiddi hefb á
eignum á Islandi ekki af ákvör&unuin Jónsbókar
í landsleiguh. 26ta kap., heldur af ýmsum ákvörb-
unuin þessarar lögbókar um fyrníngu rettinda,
þá kvaöst aukanefndin á eingvan hátt geta fallizt
á þetta, því eptir áöursögíiu ætti aö byggja eignar-
heföina, aö því leiti hún væri í gyldi hér á landi,
á landsleiguh. 26ta kap., og líka gæti hefö ekki
oröiö byggö á fyrníngu rettinda, er hún væri ein-
skorímö viö allt aöra skilmála og byggí) áallt öörum
grundvallar-ástæöuin enn fyrníng rettinda, enda
mistu nienn opt réttinda sinna á svo stuttum tíma,
aö þaö tjáöi ekki aö grundvalla hefö á slíku, til
dæmis mistu menn, eptir Jónshókar landahrigöab.
6ta kap., rett til aö ripta kaupi sínu á 12 mánaöa
fresti.
Aö danskir lögfræöíngar heföu útaf ákvörö-
unum hinna dönsku laga um hefö og fyrníngu
rettinda leidt rángar lagareglur, gætu irienn ekki