Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 158

stiptanir, sem hefi&u haldiö eignunum i 20 ár,
geta veriö aí> öllu leiti óhultar einmibt ef hefö
væri álitin gyld. |>a& væri því svo fjærstæíit því,
aí> hin dönsku hefbarlög gætu ollaö her á landi
metri óvissu enn á&ur, aS þau þvertáinóti kæmu
á meiri vissu enn aö undanförnit heföi veriB.
Ekki heldur þottist aukanefndin geta fallizt
á þaö álit amtinannsins, afe eignir alþjófelegra
stiptaná skuli ekki geta oröib hefÓaBar á styttri
tíina enn 100 árum, meóan menn aptur gætu
unnið hefó á eignum annara rnanna á 20 ára tiina.
Ef þessu væri farandi á flot, þá yröu inenn aó
geta fært einhvÖrjar gyldar ástæfeur fyrir því, aí)
slík ákvöröun væri naubsynleg. Slíkar ástæbur
hefbi amtmaburinn eingvar getab tilfært, nema aÖ
fasteignirnar læu strjált, ab máldagarnir væru
áreibanlegir, ab lögin bönnubu umsjdnariiiönnuin
alþjóblegra stiptana ab afhenda eignir þessara.
En aukanefndin hugöi, ab fasteignir þær, er al-
þjdblegar stiptanir ættu, læu ekki strjálara enn abrar
fasteignir, og menn gætu því ekki hyggt neinn
mismun í sögbu tilliti á þessu. þessi krínguni-
stæba, sem ætti allstabar heima, gjörbi ekki heldur
eigendunum, sem ættu samkvæmt landsleiguh.
28da kap. ab hafa uinbobsmenn, ef þeir byggju
utan-fjdrbúngs, unisjdnina ylir fasteignum þeirra
svo torvelda, ab hin dönsku hefbarlög vegna þess
gætu ekki átt vib á Islandi. Af abferb þeirri,
sem var höfb vib samningu máldaganna, leiddi