Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Qupperneq 163

163
ddmuin um hefbarmál gæti því abeins oríiib
komib á meb því moti, ab aftaka hin íslenzku
hefbarlög og lögleiba aptur dönsku laga
5—5 kap.
Loksins þo'tti aukanefndinni ab vísu, ab
þab gæti orbib áiitib ísjárverbt, ab aftaka þann
100 ára hefbartíma, sem tilskipun frá lta Júlí
1746 § 16 í tilliti til alþjoblegra stiptana ákvebur,
er þær sjálfar gætu ekki séb um hag sinn, en
hélt samt, ab meira inælti meb því ab stytta
hann, þó hann yrbi ákvebinn nokkru Jeingri enn
hinn vanalegi heffcartími, því þab væri næstum
því ógjörlegt ab sanna sitt hefbarhald um 100 ára
tíma samfleytt.
Ab öbru leiti væru allir saindóma um, ab
dönsku laga 5—14—4 ætti ab lögleiba hér á landi
án nokkurrar breytíngar.
Samkvæmt þessuin málavöxtum áleit auka-
nefndin, ab fundarmenn ættn ab beibast þess af
hinu konúnglega danska kansellíi:
1. ab ákvarbanir Jónsbókar um hefb og fyrníngu
réttinda verbi afteknar.
2. ab dönsku laga 5tu bókar 5ti kap. og 5—14—4
verbi lögleidd hér á landi.
3. ab sá 100 ára hefb'artími, sem tilskipunin frá
1 ta Júlí 1746 § 16 ákvebur, verbi styttur til
30 ára,
þegar hefbarmálefnib og aukanefndarinnar
áiit um þab var búib ab berast um ámilli ailra
11*