Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Side 187

187
ekki heldur kiikjurnar óhnltari, ef prestarnir eru
hirbulitlir, því sjái þeir hag sinn viS afc þeigja,
þá sjá hinir þab eingvu síbur, er eiga í höggi við
kirkjurnar. Tala þeirra brauöa, sem eru lakari
enn í meballagi, er miklu stærri enn hinna, sem
eru betri. Frá binuin fyrrnefndu flytja prestar
sig optast, og einmibt þau geta ininnst þolab a&
missa nokkurs í. I tilliti til ákvörbunar þeirrar
í tilskipnn frá lta Júlí 1746, er menn una svo
illa vib, verbuni ver loksins ab gjöra þá athtiga-
semd, ab slík ákvörbun er öldúngis naubsynleg
til ab fulivissa málseigendurna uni áreibanlegleik
heimildarskjala þeirra, því þareb einúngis eitt
frumrit af máldögunum erabfinna í stiptskistunni,
þora ekki biskuparnir ab hætta á, eptir beibni
málseigendanna ab senda þab frá sér — ef til
vill — í fjærlægustu herub landsins; ef niálseig-
endurnir því vilja fá skjöl þau, er standa í mál-
dögunum, stabfest, ebur vitnisburb um samhljúban
ebur ósamhljóban annara skjala, er ekki standa í
máldögunum, verba þeir ab senda þau stiptsyfir-
völdununi, og svo ab þessi stabfestíng eba vilnis-
burbur geti öblast óyggjanlegan áreibanlegleika,
eiga stiptsyfirvöldin ab kalla til óvilhalla menn,
til ab meta ebur stabfesta skjölin og áreibanlegleik
þeirra, og þess vegna Jetja málssóknar, ef þau
til ab mynda frá hálfu einhvörs prests ebur kirkju
eru álitin óáreibanleg, og hefir þetta abeins þau
eptirköst, ab presturinn fær ekki gjafsókn.