Réttur - 01.01.1961, Blaðsíða 37

R É T T U R
37
ekki að útskýra það í löngu máli fyrir sovézkum almenningi, að
aukin tækni, aukin sjálfvirkni, betri vinnubrögð, — í einu orði:
aukin framleiðsla, þýði betra líf í landinu. Menn vita þetta af
reynslunni. Þegar Sovétborgari fréttir, að sjöáraáætlunin gerir
ráð fyrir þvi, að kjötframleiðslan komist árið 1965 upp í 16
milljónir tonna, þ. e. a. s. tvöfaldast, þá veit hann fyrir víst,
að kjöt mun miklu oftar koma á hans einkadisk þá en nú. Sov-
ézkir vita, að takist að koma mjólkurframleiðslunni upp í 100—
105 milljón tonn (1,7—1,8 sinnum meira en 1958), þá verða börn
þeirra sællegri og sýnu sjaldnar kvefuð. Þegar konur heyra,
að 1965 verði framleiddar 7,7—8 milljarðar metra af baðmullar-
dúkum og 500 milljónir metra af ullardúkum (1958: 5,7 millj-
arðar og 302 millj. metra). þá vita þær, að sitthvað gott mun
rata rétta leið inn í hvern og einn klæðaskáp. Og þeir sem hafa
gaman af samlíkingum geta kætt sig við það, að ef allir þeir
dúkar, sem ofnir verða 1965 væru skeyttir saman, þá myndi
sá vegur vera svo langur, að fótgangandi maður kæmist hann á
enda eftir 302 ár.
Þar að auki ber að minnast þess, að sjöáraáætlunin er ekki að-
eins mest allra sovézkra áætlana yfirleitt, heldur er hún einmitt
sú áætlun, sem hafa mun beinni og gagnlegri áhrif á lífskjör
hvers sovétborgara en nokkur af hinum fyrri áætlunum. Því eins
og þegar hefur verið tekið fram, þá er þetta fyrsta áætlunin, sem
leggur nokkurnveginn jafnmikla áherzlu á framleiðslu landbúnað-
arafurða og léttaiðnaðarvöru sem á þróun þungaiðnaðar. En eins
og menn geta skilið, þarf miklu meiri pólitískan þroska til að
geta haft verulegan áhuga á stálframleiðslu en skóframleiðslu og
kjólasaum.
Athugum lífskjarabreytingarnar í heild.
Laun og ellilaun hækka, en verð á ýmsum vörutegundum lækk-
ar, sömuleiðis eru skattar að smáhverfa. Af þessum sökum munu
raunverulegar tekjur sovétborgarans hækka um 40% á tímabili
áætlunarinnar, þar af 26% bein launahækkun. í þessu sambandi
ber og að minnast á mikla endurskipulagningu á launakerfinu,
sem beinist að því að jafna launastigann, en hann hefur verið
furðulega krappur í Sovétríkjunum eins og kunnugt er. Mun bein
launahækkun hjá þeim lægstlaunuðu nema 70—80%. Ekki sakar
að geta þess, að sjö stunda vinnudegi var allstaðar komið á
þegar árið 1960, og árið 1964 verður hafizt lianda um frekari
styttingu vinnuvikunnar niður í 30—35 stundir.
í ljósi ofangreindrar tekjuaukningar sézt hvað best þýðing
þeirrar stórauknu framleiðslu hverskyns neyzluvarnings, sem