Réttur - 01.01.1961, Blaðsíða 60
60
R É T T U B
sé ríkjandi í heiminum. Hver vill kalla það frið, er grimmilegar
styrjaldir eru háðar og leikur svo ójafn sem raun ber vitni, —
hersveitir nýlenduveldanna gráar fyrir járnum og búnar öllum
nýtízku morðvopnum, en þjóðir þær, er berjast af fórnfýsi fyrir
frelsi sínu, einungis búnar frumstæðum og úreltum vopnum.
En þrátt fyrir allar útrýmingarstyrjaldir nýlenduvaldsmanna
mun sigurinn hlotnast þjóðum þeim, er berjast fyrir frelsi sínu-
Um sum ríki er það að segja, að þrátt fyrir djúpa samúð með
baráttu hinna kúguðu þjóða þora þau ekki að hætta á það að
óvingast við nýlenduveldin, láta því undir höfuð leggjast að
hefja upp raust sína móti útrýmingarstyrjöldum þessum og
sætta sig þar með við nýlendukúgunina. Önnur ástunda ný-
lendukúgun sjálf, svo að frá þeim er engrar andstöðu að vænta.
Samherjar nýlendukúgaranna í hinum árásarsinnuðu hernaðar-
samtökum styðja nýlendustefnuna ásamt öllum hennar glæpum.
Um langmestan hluta mannkyns er það að segja, að hann
hefur þegar kveðið upp úrslitaáfellisdóm yfir nýlenduvalda-
stefnunni.
RÁÐSTJÓRNARRÍKIN HALDA TRYGGÐ VIÐ ÞÁ STEFNU
FRIÐAR OG STUÐNINGS VIÐ SJÁLFSTÆÐISBARÁTTU
HINNA KÚGUÐU ÞJÓÐA, SEM BOÐUÐ VAR AF STOFNANDA
ÞEIRRA, V. I. LENÍN, OG SKORA Á SAMTÖK SAMEINUÐU
ÞJÓÐANNA AÐ HEFJA UPP RAUST SÍNA TIL VARNAR
RÉTTMÆTUM MÁLSTAÐ FRELSIS TIL HANDA NÝLENDUN-
UM OG GERA ÞEGAR í STAÐ RÁÐSTAFANIR TIL AÐ AF-
NEMA MEÐ ÖLLU NÝLENDUSTJÓRNARKERFIÐ.
Öll söguþróun síðustu áratuga stefnir að algeru og endanlegu
afnámi nýlendustjórnarkerfisins í öllum þess myndum og gerv-
um. Skipulag þetta er þegar dæmt og dagar þess taldir Um
það er nú í raun og veru aðeins að ræða, hvort útför þessa
skipulags muni fara fram með friðsamlegum hætti eða formæl-
endur þess láti til leiðast að taka til örþrifaráða, er leitt geti
til háskalegra atburða. Atburðirnir í Kongó eru ný áminning
um hættu þá, sem hér er yfirvofandi-
Það er hlutverk samtaka Sameinuðu þjóðanna að efla frið
og alþjóðaöryggi, og það er skylda þeirra að gera allt það, sem
í þeirra valdi stendur, til að koma í veg fyrir ný vopnavið-
skipti í Asiu, Afríku og rómönsku Ameríku, er leiða kynni af
togstreytu nýlenduveldanna og þjóða þeirra, sem berjast fyrir
frelsi sínu og sjálfstæði. Þarf að benda á það, að stórveldi geta
átt þátt í slíkum vopnaviðskiptum, og er þá óhjákvæmilegt,
að út af því, sem í upphafi voru staðbundin vopnaviðskipti,
kvikni allsherjarbál, heimsstyrjöld. Það er ekki nóg, að hver