Réttur - 01.01.1961, Blaðsíða 54
54
RÉTTUR
útflutningsatvinnuvegina eins og þessir aðilar nú gera. Þá þarf að
tryggja sem fyllsta nýtingu allra framleiðslutækja og fjárfestingar
með þjóðnýtingu stærstu fyrirtækjanna, ef með þarf, og síðast en
ekki sízt að setja allri útflutningsverzluninni, sem nú er tröllriðin
af einokunarhringum, stjórn sem stýrir markaðsmálunum með
þjóðarhag einan fyrir augum. Þannig yrði útflutningsframleiðsl-
unni ekki einasta auðvelt að gjalda launamönnum stórhækkuð
laun, heldur mundu launahækkanir við slílc skilyrði bæta markaði
hennar, sem samdráttarstefnan nú er að eyðileggja og þannig
verða henni til eflingar.
Samkvæmt nýjustu athugunum hefur raunveruleg þjóðarfram-
leiðsla á árunum 1954 til 1959, að báðum meðtöldum, aukizt
um 6,3 % á ári að meðaltali. Sé tillit tekið til fólksf jölgunar nemur
aukningin 4—5% á hvert mannsbarn að meðaltali. Hefði hlutur
launa í þessari vaxandi þjóðarframleiðslu haldizt jafn ætti raun-
verulegt kaupgjald því að hafa hœkkað um 20—25% á þessu
tímabili. Reynzlan hefur hins vegar orðið sú, að hlutur launanna
hefur lcekkað fast að því eins mikið og hækkunin hefði átt að
verða. Nú er að því stefnt að stöðva með öllu aukningu þjóðar-
framleiðslunnar og má þá öllum vera ljóst hvert stefnir með hlut
launanna að öðrum aðstæðum óbreyttum.
Orsakanna til framangreindrar þróunar kaupgjaldsmálanna á
tímabili vaxandi þjóðarframleiðslu er fyrst og fremst að leita í
því að fjárfestingin og nýting hennar hefur verið í fullkominni
óreiðu og í því að gróði hefur farið sívaxandi. Nú er reynt að
hræða verkalýðshreyfinguna frá því að hækka launin með af-
leiðingum þessarar óreiðu og því haldið fram að hún eigi að taka
þær á sínar herðar. Ef gert væri ráð fyrir því að verkalýðshreyf-
ingin léti stjórnast af þvílíkum sjónarmiðum væri hún að gefa
óstjórn gróðaaflanna nýjan byr undir vængi og styrkja samdráttar-
stefnuna, sem nú er að færa allt þjóðfélagið á gjaldþrotsbarminn.
En það mun hún ekki gera. Henni er fullljóst, að hækkun raun-
verulegs kaupgjalds er nú eina færa leið hennar til þess að koma
vitinu fyrir þá, sem alla ábyrgð bera á þróuninni að undanförnu og
ástandi efnahagsmálanna eins og það er nú.
Skrifað í marz 1961.