Réttur - 01.01.1961, Blaðsíða 146

146
R E T T U R
■ Aðstæðumar í hverju landi
munu ráða þróuninni til sósíalismans
Hins vegar verður að hafa í
huga möguleika þess, að breyt-
ingin til sósíalskra þjóðfélags-
hátta geti orðið með ófriðsam-
legum hætti, það er að segja,
ef arðránsstéttirnar taka þann
kost að beita þjóðina ofbeldi.
Reynslan staðfestir þá kenn-
ingu lenínismans, að ráðandi
stéttir gefi aldrei upp völd sín
af fúsum vilja. Verði um slík
átök að ræða, mun það ekkj
svo mjög undir verkalýðnum
komið hversu harðvítug stétta-
baráttan gerist, heldur hinu,
hversu fast afturhalds-
öflin standa á móti vilja meg-
inþorrans af þjóðinni. Það mun
velta á því, hvort þessi öfl
grípa til ofbeldisaðgerða á ein-
hverju stigi baráttunnar fyrir
sósíalismanum eða ekki.
Raunverulegar þróunarað-
stæður hvers lands munu ráða
því, hvort breytingin til sós-
íalisma fer fram á þennan veg-
inn eða hinn.
Um þessar mundir, er komm-
únisminn er eigi aðeins fram-
sæknasta þjóðmálakenningin,
heldur meira að segja orðinn
að raunverulegu þjóðfélags-
kerfi, sem sannað hefur yfir-
burði sína gagnvart auðvalds-
skipulaginu, eru skilyrðin sér-
staklega hagkvæm til þess að
efla áhrif kommúnistaflokk-
anna, fletta ofan af andkomm-
únismanum svo sem bellibragði
auðstéttarinnar í baráttu henn-
ar móti verkalýðnum og vinna
hinn mikla fjölda starfandi
fólks til fylgis við hinar
kommúnísku hugsjónir.
Andkommúnisminn kom
upp þegar á öndverðum dögum
verklýðshreyfingarinnar svo
sem aðalvopn auðstéttarinnar
í hugmyndabaráttunni móti
verkalýðnum og hinni marx-
ísku hugmyndastefnu. Eftir
því sem stéttabaráttan harðn-
aði, einkum og sér í lagi með
tilkomu hins sósíalska heims-
kerfis, gerðist andkommúnism-
inn æ illyrmislegri og út-
smognari. Andkommúnisminn,
þessi ávöxtur djúptæks skoð-
anaöngþveitis borgarastéttar-
innar og algerrar hnignunar
hinnar borgaralegu hugmynda-
stefnu, svífst þess ekki að falsa
kenningar marxismans á fer-
legasta hátt, fara með blygðun-
arlausan rógburð um þjóðfé-
lagsskipulag sósíalismans, af-
flytja stjórnmálastefnu og
markmið kommúnista og halda
uppi ofsóknum í anda galdra-
brennumanna á hendur frið-
sömum lýðræðissinnum og
samtökum þeirra.
Ef takast á að sjá hagsmun-
um verkalýðsins borgið, varð-
veita friðinn og koma fram
sósíölskum hugsjónum verk-
lýðsstéttarinnar, verður að
heyja hlífðarlausa baráttu móti
andkommúnismanum, þessu
eiturvopni borgarastéttarinnar,