Réttur - 01.01.1961, Qupperneq 120

120
RÉTTOB
og þess, að hvergi sé hvikað
frá þeirri reglu Leníns, að
menn verði að hafa efnahags-
muna að gæta í starfi sínu, auk
þess sem leggja beri rækt við
hina andlegu hvatningu til
starfs í þágu samfélagsins með
því að vinna að auknum stjórn-
málaþroska fjöldans. Það krefst
einnig sérstakrar umsjónar, að
því er varðar magn, vinnu og
neyzlu.
Til þess að tryggja þann
efnahagslega grundvöll, sem
er skilyrði þess, að sósíölsku
löndin geti stigið skrefið til
kommúnismans, verður að
koma framleiðslunni á mjög
hátt stig. Þetta krefst hagnýt-
ingar nýjustu tækniframfara,
rafvæðingar þjóðarbúskapar-
ins, vélvæðingar og sjálfvirkni
framleiðslustarfsins, en án
þessara hluta er ekki unnt að
sjá kommúnísku þjóðfélagi fyr-
ir þeim allsnægtum neyzlu-
varnings, sem það þarfnast. Á
þessum grundvelli verður að
þróa kommúnískar samfélags-
afstæður, hefja stjórnmálavit-
und almennings á sem hæst
stig og vinna að þroska allra
þegna hins nýja kommúníska
þjóðfélags.
Sósíalska ríkjafylkingin er
félags-, efnahags- og stjórn-
málasamheild frjálsra og full-
valda þjóða, sem nátengdar eru
böndum sósíalskrar alþjóða-
samhyggju og sameiginlegra
hagsmuna og markmiða og feta
braut sósíalisma og kommún-
isma. Það er óhagganlegt lög-
mál í samskiptum sósíölsku
ríkjanna, að þau skuli halda
órofa tryggð við meginkenn-
ingar þeirra Marx og Leníns
og hugsjón sósíalskrar alþjóða-
hyggju. Öllum löndum hinnar
sósíölsku ríkjafylkingar er
tryggt raunverulegt jafnrétti
og sjálfstæði. Sósíölsku ríkin
hafa sér að leiðarljósi megin-
reglu algers jafnréttis, sam-
eiginlegra hagsmuna og bróð-
urlegrar samhjálpar. Þau efla
í hvívetna efnahags-, stjórn-
mála- og menningarsamstarf
sitt, sem er þeim hagsmuna-
mál, bæði hverju um sig og
öllum í senn.
Hl Alþjóðahyggja og föðurlandsást
eiga að fara saman í starfinu
Einn mikilvægasti ávöxtur
hins sósíalska heimskerfis, er
staðfesting reynslunnar á þeirri
kenningu Marx og Leníns, að
þjóðernisandstæður fari minnk-
andi, eftir því sem dregur úr
stéttaandstæðum. Andstæði
stétta, þjóða og ríkja, sem ein-
att leiðir til vopnaviðskipta, er
sérkenni á auðvaldsskipulag-
inu. í sósíölsku skipulagi eru
hins vegar ekki til neinar hlut-
verulegar orsakir, er af geti
leitt andstæður eða árekstra
þeirra þjóða og ríkja, er til
þess teljast. Þróun þess stefnir
k