Réttur - 01.01.1961, Blaðsíða 45
B É T T U R
45
þjóðartekjurnar án nokkurs nýs stofnkostnaðar og markaðir eru
ótæmandi fyrir alla þá aukningu sem unnt er að ná, ef engin
annarleg sjónarmið hindra að þeir séu notaðir. En „viðreisnin"
stefnir rakleitt að eyðingu þeirra. Enda þótt samdráttur viðskipta
við jafnkeypislöndin á sl. ári segi aðeins hálfa sögu um það hvert
stefnt er í þessum efnum, varpar eftirfarandi samanburður á inn-
flutningi frá nokkrum þeirra þó nokkru ljósi á þróunina. I sam-
anburðinum er miðað við núverandi gengi öll árin.
Innflutningur í milljónum króna. (Miðað við núv. gengi):
1958 1959 1960
Sovétrikin.................. 572 579 419,4
Tékkóslóvakía............... 250 190 107,6
Austur-Þýzkaland......... 150 253 110,2
Pólland....................... 75 80 49,8
Samtals 977 1102 687,0
Þrátt fyrir þennan stórfellda samdrátt í vörukaupum hafa þessi
viðskiptalönd okkar keypt vörur á sl ári fyrir miklu hærri upp-
hæðir en af þeim hafa verið keyptar og við eigum þar því nú
verulegar innstæður. Ekki getur þó hjá því farið að samdráttur-
inn leiði beint af sér og mjög fljótlega allsherjartap á mörkuðum
í fullu samræmi við samdrátt vörukaupanna.
Ríkisstjórnin reynir gjarna að afsaka allar ófarirnar í efnahags-
málunum á fyrsta „viðreisnar"árinu með aflabresti og verðfalli.
Eg ætla þó að auðsætt sé að aflabresturinn var ekki slíkur að þrátt
fyrir hann hefði mátt halda fyllilega í horfinu með framleiðslu
verðmætustu afurðanna, sem ekki varð neitt verðfall á heldur
fremur hækkanir. Verðfallið á mjöli og lýsi var að mestu orðin
staðreynd, þegar „viðreisnin", sem öllu átti að bjarga, tók gildi.
Aflamagn hefði líka orðið stórum meira, ef full nýting skipa-
stólsins hefði verið tryggð. I heild gat verðmæti af framleiðslu
sjávarútvegsins því vafalaust orðið fyllilega jafnmikið og tvö
næsm ár á undan, ef hin dauða hönd „viðreisnarinnar" hefði ekki
snúið öllu til verri vegar. Allt bendir þó til þess að á þessu ári
reynist sjálfsskaparvítin miklum mun geigvænlegri en á árinu