Réttur - 01.01.1961, Qupperneq 43

R É T T U R
43
um 7358 tonn eða um 42%. Aukning saltsíldarframleiðslunnar
og hlutfallsleg minnkun lýsis- og mjölframleiðslu úr síld verkaði
á sama hátt til verðmætisaukningar.
Síðan 1958 hefur þessi þróun snúizt algerlega við í vaxandi
mæli. Framleiðsla verðmætustu afurðanna fer hraðminnkandi, en
útflutningur óunnins fisks hraðvaxandi eins og sjá má á eftir-
farandi samanburði:
Ár Freðfiskur Aukning ísfiskur Aukning
tonn f. f. á. tonn f. f. á.
1958 . . . . 74.913 34,5% 9.826 -4- 43%
1959 . . . . 67.900 -i- 9,3% 13.861 + 39%
1960 . . . . 61.300 -4- 9,9% 28.074 +103%
1961 (til 15/2) 2.885 -1-59,6% 6.010 + 30%
Þegar sú þróun er athuguð, sem þessar tölur sýna, ber að hafa
það í huga að útvegurinn hefur gefið okkur yfir 90% af verð-
mæti alls útflutningsins og ennfremur að freðfiskurinn hefur gefið
40—50% af verðmæti útfluttra sjávarafurða. Hér er því um
langsamlega mikilvægusm útflutningsgrein okkar að ræða, sem
verið hefur ein helzta undirstaðan í vaxandi framleiðslu og aukn-
um þjóðartekjum. Þessari undirstöðu er nú verið að kippa brott
án þess að nokkuð komi í staðinn annað en útflutningur hrá-
efnis, sem sáralítinn gjaldeyri gefur í aðra hönd. Þessi þróun
hefur í för með sér, að sá mikli framleiðslumáttur, sem til staðar
er í þessari framleiðslugrein* og stórfelldir fjármunir hafa farið
til að skapa, nýtist ekki nema að mjög litlu leyti. Af henni leiðir
einnig verri nýting skipastólsins til veiða og þar af leiðandi minna
heildarmagn og loks verri nýting vinnuafls í sjávarbyggðunum.
Og þessi öfugþróun verður öll skrifuð beint á reikning „viðreisn-
arstefnunnar".
Við verðum ávallt að vera við því búnir, íslendingar, að nokkr-
ar sveiflur verði í aflabrögðum, en nokkur undirstöðuatriði að
góðum framleiðsluárangri eru okkur fullkomlega viðráðanleg. I
* Aíkastageta íslenzku hraðfrystihúsanna 88 að tölu er nú 207
þúsund lestir á ári miðað við 8 klst. vinnu á dag.