Andvari - 01.03.1969, Side 127

ANDVARI
SEX BRÉF TIL STEPHANS G. STEPHANSSONAR
123
hjá þjóðinni á þeim tímum. Menn kvarta urn, aS lítil sé tilbreytingin á efninu
í riddarasögunum: tröll, víkingaferSir, galdramenn, bardagar, turníment o. s. frv.
— Nú, en eru þá rómanarnir úr daglega lífinu okkar nú á dögum öllu tilbreyt-
ingameiri? Sjálfsagt betri mannlýsingar nú, og náttúrulýsingar, sem ekki þekktust
þá. En ætli þær bækur séu, þegar öllu er á botninn hvolft, betri skemmtibækur
en gömlu riddarrsögumar? Alltaf man ég eftir fögnuSinum í baSstofunni á
HeggstöSum, þegar faSir nrinn var aS lesa þar Karlamagnúsarsögu og söguna al
Olgeiri danska og Gloríant drottningu (svo minnir mig hún liéti) úr þykkri,
skrifaSri bók, — og mér er til efs, aS rómanar nútíSarskáldanna okkar íslenzku —
rnáske aS Jóni Thoroddsen undanskildunr — hefSi skemmt fólkinu betur.
Eg vil láta þýSa mikiS af góSum rómönum margra þjóSa. T. d. sakna ég þess
aS eiga ekki á íslenzku „StríS og friS“ eftir Tolstoj, sem er ein af dýrSlegustu
bókum, sem ég þekki. Nú er gallinn sá, aS okkar fáu og efnalega lítt styrku
vísindafélög hafa nóg önnur verkefni og geta ekki við slíkt átt, og bóksalar sjaldn-
ast heldur. En einhvern tímann ætti aS reyna aS stofna sérstakt félag til að koma
klassiskum útlendum ritum á íslenzku, — bæði eldri og nýrri — einmitt bókum
eins og þeirri, sem ég nefndi, og ekki skáldskap eingöngu. Ég vildi líka nefna
bækur eins og t. d. Samtöl Platóns eða vel skrifaðar bækur um nútíma vísindi.
DálítiS í þessa áttina er ÞjóSvinafélagið fariS að gera, á síðustu árunum, — en
þetta eru allt saman smákver, ekki ráð á meira, því miður.
En þegar ég sé, hvað peningum er fleygt út í alveg ónýtt og að engu hafandi
rómanarusl og guðspekisbækur af lakari endanum (góðwn guðspekisbókum hef
ég ekkert á móti), þá sárnar mér stundum, að svo margt er látið sitja á hakanunr
af því, sem þarfara væri. —
Hér er Canadingur að nafni próf. Euston frá háskólanum í Saskatoon, sem
legg ur stund á Norðurlandamál og situr daglega hér uppi á Kgl. bókasafni, og
annar Ameríkumaður, Dr. Jackson frá Boston, er að læra hér íslenzku og ætlar
til íslands næsta ár. Ég er að setja hann í ýmsar skræður á Árnasafni — sálu hans
til mikils gagns, vona a. m. k., að hann ekki „ameríkaniserist" á því, hvort sem
hann nú íslenzkast mikið eða lítið.
Og nú verð ég að enda bréfið með sömu bón og oft áður — láttu mig ekki
gjalda minnar löngu þagnar, en sendu mér línu aftur. Hamingjan fylgi þér og
þínum og mundu eftir mér. LíSi þér alltaf sem bezt fær óskað vinur þinn
Sigfús Blöndal.