Andvari

Årgang

Andvari - 01.01.1980, Side 53

Andvari - 01.01.1980, Side 53
andvari FRANZ SCIIUBERT 51 tilbrigðaþættinum um sönglagið „Dauðinn og stúlkan", er dregin upp ljúf og mild táknmynd dauðans í tónum. Tónskáldið áréttir orð ljóðsins í undurfögrum söng: dauðinn er mannsins vinur. Hann réttir hinum deyjanda hjálparhönd. Hann segir við stúlkuna, sem óttast hann: „Gib deine Hand, du schön und zart Gebild, bin Freund und komme nicht zu strajen. Sei guten Muts! ich bin nicht wild; Sollst sanjt in meinen Armen schlajen.“ (Réttu mér hönd þína, fagra, ljúfa mær, ég er vinur þinn - kem ekki til að refsa. Vertu óhrædd, ég beiti þig ekki ofbeldi. Þú skalt blunda blítt í örmum mér.) Schubert dvelur um sumarið 1824 enn í Zelész hjá greifafjölskyldunni Esterhazy, og vaknar þá hjá honum ást til Karólínu, yngri systurinnar, sem nú er orðin 19 ára, draumeyg stúlka, stillt og tilfinninganæm. Hann semur fyrir hana lög. Eitt af innilegustu píanóverkum hans, fantasían fyrir fjórhentan leik í f-moll er henni eignuð. En þetta verk kom síðar til sögunnar og er eins konar hinzta kveðja. Það komst ekki á prent fyrr en eftir dauða Schuberts. Síðustu æviárin lifir hann í skugga dauðans. Hann veit, hvað bíður hans. „Vetrarferðin“, söngvaflokkurinn, sem hann samdi 1827, ber þar um vitni. Enn verður skáldið Wilhelm Muller, sá er kom honum í kynni við malarastúlkuna fögru, förunautur hans. Nú ganga þeir ekki saman um blómabreiður, heldur um eyðihjarn. Enginn lækur hjalar við þá, engir fuglar syngja, gargandi krákur eru á sveimi, blómin dauð, frosin tárin. Á leiðarenda bíður þeirra „Der Leiermann", beininga- maður með sveifarlýru, sem hann knýr án afláts berfættur úti á ísnum. Enginn virðir hann viðlits né leggur pening í bollann hans. Karlhróið á aðeins tóman kvint og fáeina slitna tóna á hljóðfæri sínu. „Á ég að koma með þér; viltu leika undir ljóðum mínum?“ spyr skáldið. En tónskáldið Schubert sér þarna sjálfan sig. Vetrarferðin var hans píslarganga. í ævisögu Schuberts eftir Alfred Einstein er fróðlegur kapítuli um viðhorf Schuberts til dauðans. Einstein segir þar réttilega, að það - að vera mikið tón- skáld og mikill maður verði að fara saman og allir miklir andar þurfi að glíma við það mikla vandamál lífsins, sem dauðinn er, - af afstöðu sinni til þess verði þeir þekktir jafnt sem menn og listamenn. Eftirfarandi kafli úr bréfi Schuberts til föður hans, rituðu í Steyr í Efra-Austurríki, þar sem hann er á ferðalagi, dagsettu 25. júlí 1825, gefur nokkra hugmynd um það: „ . . . eins og dauðinn væri hið versta, sem fyrir okkur dauðlega menn gæti komið! Ef hann (Schubert er að tala um bróður sinn, Ferdinand, sem var hug- sjúkur) aðeins fengist til að líta til dýrðar náttúrunnar, til fjallanna, vatnanna, sem ægja okkur og gætu virzt ætla að hrifsa okkur til sín eða kæfa okkur, væri hann varla svo bundinn þessari fánýtu tilveru, að hann sæi ekki, hvílíka hamingju er
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148

x

Andvari

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.