Draupnir - 21.06.1891, Blaðsíða 25

21
lífæðinni, og sagði við “lækninn, ' sem hann talaði
við fyrst og hann kom:
«Ef eitthvað skyldi koma fyrir, þá látið mig vita
það«.
• Sjálfsagt. Mun honum batna?«
»A því er enginn efi. Verið þjer sælir».
•Parið þjer vel, herra barón! Hans tign gekk
þetta ágætlega#, sagði hinn auðmjúkur.
»Já, það gekk dável fyrir hans tign. Ef það
hefði fátækur gjört, hefði það ekki verið eptirtekta-
vert. Komið þjer, herra Walpolc!«
Að svo mæltu snöri baróninn að honum bakinu
með svo augljósri fyrirlitningu, að hann missti nú
aptur í mínum augum helming þeirrar virðingar,
er jeg nýlega háfði fengið fyrir honum.
Við sátum stundarkorn þegjandi í vagninum.
Mig langaði svo innilega til að láta honum í ljósi
undran mína, en jeg þorði það eigi, því að jeg var
hræddur um, að hann segði eitbhvað, er særði mig.
Loksins gat jeg þó ekki þagað, og sagði því: »Pyr-
irgefið, herra báróu! að jeg skuli hafa orð á því,
en aldrei héfi jeg aðdáanlegra eða merkilegra
sjeð«.
»þá hefi jeg sjeð merkilegra«, sagði hann og
hnyklaði brýnnar og háðsbros settist á varir hans.
»Jeg hefi sjeð aðalsmann, sem velti sjer í gulli,
sem var lofaður af augnaþjónum, sem var nafntog-
aður fyrir kristilega mannást, neita beiðni fátæks
drengs, er bað hann einungis um fáeina skildinga,
til að geta haldið í sjer lífinu í vetrarhörkunni.
]?etta hefði getað valdið dauða drengsins, en hon-