Draupnir - 21.06.1891, Blaðsíða 146

142
raða ungir piltar sjer fram með kirkiudyrunum, til
þess að ræna henni, undir eins og hún kemur út, og
brúðsveinarnir eiga í mesta stríði með að koma
henni á óhultan stað. Auðvitað er þetta kýmnis-
leikur. Heimferðin gengur fyrir sig á sama hátt
og í sömu röð og reglu. En þá ríður hver í kapp
við annan.
Sá staður í Selbúi, þar sem kappi'eiðin vana-
lega byrjar, er nefndur "Vellvatnsbakki. þá heyra
menn hófaslag og trumbuslátt langar leiðir í burtu.
það hefir borið til, að ekki einungis kórónan hafaoltið
af,heldur og brúðurin sjálf dottið af baki. Bóndinn
tekur á móti gjöfunum, slær með diskinum sínum,
hrópar upp nöfn gjafaranna og stærð gjafanna, og
hefir jafnan einhver gamanyrði á reiðum höndum.
þegar einhver gefur tuttugu krónur, er hrópað upp:
flmmtm krónur\ til þess enn meir að hrósa gjöf-
inni, og í hvert skipti standa brúðhjónin upp, til
þess að þakka fyrir gjöfiua. Sömuleiðis á maður-
inn, sem gaf, og kona hans að fá í staupinu og
bóndinn á að drekka þeim til.
Eptir að búið er að gefa í skálina, ganga brúð-
hjónin, brúðkonurnar og móðir brúðarinnar upp í
klæðaloptið. þar er brúðarkórónan tekin ofan, og
brúðurin tekur aptur upp svörtu húfuna (kerling-
arhúfuna), og sýnir sig nú aptur sem konu. Nú
gengur hún inn í stúlknahópinn, og danzar sig út
úr honum og inn í hóp hinna giptu kvenna. Ungu
piltarnir streyma þá að, til þess að setja aptur
upp á hana meyjarhúfuna, og segja : »Nei ! Sjáið,
hversu þjer hafið afskræmt fyrir okkur fallegu
stúlkuna !«