Draupnir - 21.06.1891, Blaðsíða 142

138
því að hún er náttúrlega lang-skrautlegast klædd.
Hún er í grænum stakki með bryddingum og borð-
Um, og hefir skrautlegt sjal á herðum sjer, sett
rósum og blómum. f>að er verra að þekkja brúð-
gumann. En hann er allra manna niðurlútastur
og gýtur út undan sjer hornauga. Trúlofanin fer
svo leynt, að enginn má vita neitt af henni, nema
í mesta lagi foreldrarnir. það er svívirðing að
hanga utan í stúlkunum, segja þeir.
þegar þau koma frá kirkjunni, er festarölið drukk-
ið í húsum brúðgumans, og þá má ekki rjómagraut-
inn vanta. Kona ein í hópnum biður brúðina í nafni
brúðgumans að koma heim. Næsta sunnudag held-
ur hún gestaboð í sínu húsi.
Á sumum stöðum er maður sendur út til þess
að bjóða. En í Selbúi ganga brúðhjónin sjálf á
milli til þess. En það er engan veginn þægilegt
verk. f>að sæmir ekki að taka uudir eins á móti
boðinu, og verða þau að ganga á eptir boðsgest-
unum á marga vegu og biðja þá að koma. það er
mikið umstang. Og er þau eru fyrst komin út fyrir
dyrnar, fá þau jáyrðið, eða loforð um að koma, því
að það er gamall siður að horfa út á eptir fólki,
þegar það fer. Kvöldið eptir brúðkaupið er gjafa-
kvöldið. þá koma allir með gjafirnar, sem ætla
að vera í veizlunni. Húsmæðurnar verða að vera
til staðar í búrinu til þess að taka á móti »bein-
ingunum« (gjöfunum), sem eru margs konar, svo sem
ýmis konar ostur, svínssíður, kleinur, klíningskökur
og skreyttar smjörgæsir. |>ær eru steyptar í móti,
með alls konar skurðum og skrautverki á.
Nú er lagður matur á langborðið, og maturinn er