Draupnir - 21.06.1891, Blaðsíða 85

81
undan mjer og var, eins og jeg, sjórnaður, og jeg
votiaðist eptir, að sonur minn erfði það eptir mig.
™Q guði þóknaðist að hafa það öðruvísi. Hann
var einkabarnið mitt, og konan mín er dauð fyrir
ttiörgum árum. Hann var duglegur sjómaður og
giptist á unga aldri efnilegri stúlku frá Yiðbekk.
í>au áttu fimm börn, og af þeim lifa einungis þessi
tvö. Pyrir sex mánuðum síðan kom drepsótt í
húsið og þrjú miðbörnin dóu úr henni og móðir
þeirra líka, og í fyrra haust fórst sonur minn með
bátinn sinn og netin. Jeg er orðinn ofgamall til
þess að stunda sjómennsku og mig vantar líka á-
höldin. Jeg verð þess vegna að vinna mjer brauð
m-eð súrum sveita —og vill það verða ónógt handa
okkur öllum—með því að vinna þarna uppi í garði
ríka mannsins, kæri herra! Jeg vil gjarnan grafa,
en jeg skammast mín fyrir að beiðast beininga.
Og þó sje jeg bráðum engan annan útveg. M !
Jeg fæ líklega það, sem jeg þarf með, því að jeg
get ekki átt mörg ár á baki. En þessir munaðar-
lausu veslingar«. Um leið og hann sagði þetta,
runnu tvö tár úr hinum raunalegu, sokknu augum
hans. »Hvað verður um þauj? Foreldrar tengda-
ðóttur minnar eru eins fátæk og jeg er, og aðra
uána ættingja eiga þau ekki.
Guð minn góður ! |>að yrði þungbært, ef þau yrðu
að skilja og fara á hreppinn«.
^egar hann sagði þetta, lagði hann hruma hönd
á höfuð stúlkunnar, og horfði angurblíður til drengs-
ins sofanda.
»|>ið skuluð ekki skiija; þið skuluð öll verða
6