Draupnir - 21.06.1891, Blaðsíða 84

80
mifct. Jeg skal ganga ykkur í föðurstað, veslings-
börn!«
Jeg skundaði sem fætur toguðu að hreysi því,
sem lifcla stúlkan hafði bent mjer á, að væri kofi
afa síns. Dyrnar stóðu opnar. Jeg gægðist inn í
hreysið, sem var mjög fátæklegt. Litla stálkan
mín stóð með spenntar greipar frammi fyrir göml-
um gráhærðum manni, sem sat með bók og var
að hlýða henní yfir. |>aó var guðspjallið um ríka
manninn og Lazarus. »En, afi?« sagði hún spyrj-
andi: »Komast þá engir ríkir menn inn í himna-
ríki ?» »Jú, barnið gott !> sagði hann. »|>eir, sem
eru góðir«. »|>á kemst líka þangað herrann, sem
gaf okkur peningana og hveitibrauðið ?« Jeg mun
hafa gjört eifcthvað vart við mig, því að hún snöri
sjer allt í einu fram til dyranna. Jeg gekk inn.
»|>arna er hann ! þetta er hann !« hrópaði hún, og
hljóp til mín og kyssti hendur mínar. Gamli mað-
Urinn sfcóð upp og æfclaði að gjóra hið sama, en
jeg hindraðí hann og 3agði: »f>jer kennið sjálfir
börnunum?« »Jeg gjöri það eins vel og jeg gefc«,
sagðí hann. »Jeg hefi ekki efni á að láta hana
ganga í skóla, og get heldur ekki misst hana frá
drengnum þarna«. Hann benti mjer á stóran trje-
kassa með þunnum og ljelegum koddum í og grófri
rekkjuvoð. Drengurinn la þar og svaf vært með
hálfa kringlu í hendinni, sem sýndi, að hann hafð;
ekki sofnað hungraður. Jeg bað þá gamla mann
inn að segja mjer æfisögn sína og um sitt núver
anda ástand, og hann sagði mjer nokkuð sundur
laust það, sem eptir fylgir.
»1 þessu koti«, sagði hann, »bjó faðir minn á