Draupnir - 21.06.1891, Blaðsíða 51

47
Wfanda kulda. »|>jer hæðið trúarbrögðin. f>jer
hæðizt að mjer, af því jeg heiðra þau,- og þó kom-
** þjer hingað og biðjizt fyrir. jbjer trúið ekki a.
guð, og þó hlýdduð þjer með f jálgleik á þessa messu-
gjörð«.
"Veðrið er fagurt, herra Walpole! Hálfri klukku-
stund megum við eyða. Látið þjer rnig Jeiða
yður«.
. Alveg hissa á hinni rólegu aðferð barónsins, tók
3eg ósjálfrátt í handlegg hans, og lofaði honum að.
leiða mig við hönd sjer, hvort er honum þóknaðist.
við gengum stundarkorn þegjandi; hvor við annars
hlið, og inn í hinn aumasta og fátæklegasta hluta
borgarinnar, og staðuæmdumst þar á aumlegri og
°hreinni götu. Baróninn benti á lítilfjörlegasta
husið og bað mig að aðgæta nákvæmlega þak-
hýsið.
"Sjáið þjer gluggann þarna«, sagði hann, »sem
stagið með þvottinum á er fest við?«
»Já. Jeg sje hann gjörla«, svaraði jeg.
I þessu herbergi, i lága og litla holinu því arna,
sem varla hefir nóg lopt nje birtu gegu um glugga-
^yndina, hefi jeg dvalið marga mánuði lífs rníns.
P^er sálumessur, sem þjer þrisvar hafið sjeð mig
v*ð, standa í nánu sambandi við þennan glugga^
°g atburði, sem gjörðust fyrir innan hann. Jeg hefi
buið í þessu þakhýsi. Mjer finnst það ekki vera
engra síðan en í gær, að mig skorti þar brauð«.
Laeknirinn var hrærður, er augu hans hvíldu við
pennan hrörlega glugga. Nokkurar mínútur stóð-
hann hreyfingarlaus sem myndastytta. f>vínæst
s»gði hann fljótlega:
t