Draupnir - 21.06.1891, Blaðsíða 39

35
sjáið þjer aptur á móti ungmenni, sem ætlazt er
til, að komist í helgra manna tölu«, sagði hann
ennfretnur og klappaði á öxl mína. »Sankti Wal-
polel jpað lætur vel í eyrum. Bn ætti nú að gjöra
yður að kanoka, vinur minn! meðan jeg lifi, þá
ætla jegaðgjörastmálaflutningsmaður»hins gamla« og
reyna að varnayður aðgangs, þótt ekki værisökum ann-
arsen þess.að þjerhafiðmótmæltmjeríþessum heimi.
Gætið yðar því. Gjörið yfirbót og krossfestið holdið,
ttngi vinur minn!«
Að svo mæltu gekk hinp ósvífni hræsnari, auð-
sjáanlega glaður yfir því, að jeg sýndist sneyptur,
að hurðinni, til að taka á móti gestum sínum, sem
streymdu að úr öllum áttum.
Daginn eptir gekk jeg til St. 'Sulpice-kirkjnnnsLr,
ánþessað verðavarvið baróninn. Jegkom þangað apt-
Ur og apfcur árangurslaust. Heila viku gekk jeg
þangað á hverjum degi, en baróninn kom aldrei.
Svo kom jeg þangað þrisvar í viku, en allt kom
fyrir ekkert. Baróninn sást þar aldrei, og þó
vildi jeg ekki hætta við svo búið. Jeg veit ekki,
hvers végna jeg var sannfærður um að hitta hann
þar aptur, en jeg stóð fast í þeirri imyndan, og
íorvitnin rak mig til að vita, hvað langt hann kæm-
lst í heimskunni, og hvaða ásetning hann hefði
^Qeð að fylgja innblæstri fíflskunnar. jprír mán-
iðir liðu svona, og um síðir upp skar jeg ávexti
þolinmæðinnar. I annað skipti sá jeg ná baróninn
ganga inn í kirkjuna og guðræknislega taka þátt í
hátíðahaldi við sálumessu, sem haldin var í ma-
donnw-kapellu, biðjast fyrir og leggja Bkerf f fátækra-