Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1921, Qupperneq 46

•10
Em. Linderholm:
IÐUNN
þá, var alvarleg íhugun kristinna manna á því, hvað'
rétt væri og rangt, verulegt og óverulegl, til þess á
trúmálasviðinu að komast ut úr þessum heimi ímynd-
ana og hindurvitna. í stað þess, að trúarlífið átti áður
rót sína að rekja lil trúarinnar á kraflaverkin og
ýmsar helgisagnir, varð nú að gróðursetja trúarlíf
manna og breytni í skynsamlegum og að miklu leyti
nýjum jarðvegi, í jarðvegi hins siðferöilega, skyldu-
rækna lífernis. I3að kom nú að litlu haldi, þótt op-
berunin væri bygð á vitrunum og kraftaverkuin, það
varð að byggja hana á einhverju andlegu, svo sem
á orðum ritningarinnar, á vitnisburði heilags anda
og á siðfei ðilegri bétrun inanna í einkalífi og þjóð-
lífi. Trúin varð bæði að verða einfaldari og einbeitt-
ari; hún varð að leita aftur lil eða að minsta kosti
að slefna eilthvað aftur í áttina til fagnaðarerindis-
ins.
Siðaskiftin höfðu nokkuð af öllu þessu í för með
sér. Að vísu táknuðu þau ekki fullkomið afturhvarf
til fagnaðarerindisins. Þangað hefir oss enn ekki
auðnast að ná. En í trúarlegu og siðferðilegu lilliti
stefndu þau þó nokkuð í áttina til fagnaðarerindis-
ins og sellu þar með allri síðari þróun mótmælenda-
trúarinnar þetta markmið. Helgisagna-gjörðin liafði
þá náð hámarki sínu og takmörkum. Og afturhvarfið
byrjar ekki á nýrri trú á dýrðlinga og helga dóma,.
heldur á kröfunni um trúarlega og siðferðilega betr-
un í heimi veruleikans.
Alt táknaði þetta þó ekki nema fyrsta sporið v
rétta átt. Enginn var enn orðinn nógu þroskaður tik
þess að taka við fagnaðarerindinu einu saman. Bæði
Lúther og hin önnur mikilmenni siðbótarinnar námu
staðar við hina fornhelgu trúarsetningu um guðdóm
Krisls og við þrenningarlærdóminn, án nokkurs snef-
ils af sögulegri og trúarlegri rannsókn. Lengra komst
hvorki Lúther né hinir aðrir leiðandi menn siðbót-