Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1921, Síða 93

sðunn Ævintýri. 87
hann; var hann enn lifandi og engdist sundur og
íaman.
»Af hverju lætur ormurinn svona?« spurði óska-
iiarnið.
»Hann fmnur til«, svaraði álfamærin.
»Getur hann, sem er svona lítill, kent sárt til?«
»Já, hann tekur út miklar kvalir«.
»Hvað miklar?«
»Alveg eins mildar og tröllið, sem við sáurn áðan«.
»Finst þá orminum hvert augnablik eins lengi að
3íða og þúsund ár?«
»Já; — og sum eins og tíu þúsund ár«.*— —
Átfamærin og barnið héldu lengra áfram og komu
eftir litla stund þangað, sem hestur gekk fyrir plógi. •
Var sífeldur kipringur í hálstaugum hestsins.
»Af hverju kemur þessi kipringur?« spurði óska-
barnið og benti.
»Af því að hesturinn er meiddur«, sagði álfamær-
in; »það er stórt sár undir kraganum«.
»Finnur hesturinn sárt til?«
»Já, hann tekur út miklar kvalir«.
»Hvað miklar?«
»Hann tekur út alveg eins óumræðilega miklar
kvalir og tröllið og ormurinn, sem við sáum áðan«.
»Og finst hestinum líka hvert augnablik eins lengi
að líða og þúsund ár?«
»Ég skal segja þér nokkuð«, sagði álfamærin: »Af
því að sár hestsins eru ekki eins bráðdrepandi og
sár tröllsins og ormsins, þá varir sársaukinn hjá
hestinum lengur. Og þess vegna finst honum hvert
augnablikið vera langt«.
»Þúsund ár?«
»Meira«.
»Tíu þúsundir ára?«
»Enn meira«.