Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Síða 12

110
Helgafell.
IÐUNN
sfefna fil kirkjunnar. Það gera þær hverja nótt. Hin
aldraða kona gengur fyrri inn í kirkjuna. Þar fellur hún
á knébeð og biðst fyrir, lengi og innilega. Heit tár
renna niður vanga hennar og falla á gólffjalirnar þar,
sem hún krýpur niður.
A meðan þessu fer fram, situr mærin unga jafnan
frammi í kirkjunni og bíður, þar til er amma hennar
hefir lokið bænahaldi sínu.
— — — þag er Uppi fótur og fit á Helgafelli. í dag
ætlar presturinn þar að gera hreint fyrir sínum dyrum
og brenna öllu pápisku bókarusli, sem fyrirfinnst á
staðnum. Tvö stór bál hafa verið kveikt í nánd við stað-
inn. Þangað eru bornar þykkar skinnbækur og aðrar
fornminjar. Allir, sem vettlingi geta valdið, leggja fram lið
sitt til að hreinsa bæinn af þessu fánýta rusli, sem hlýtur
að vera guði vanþókknanlegt. Snarkandi eldtungur eru
að vinna á þykkum, skinni vörðum tréspjöldum og þétt-
skrifuðum kálfskinnablöðum. Nokkurir menn standa um-
hverfis eldana til að sjá um, að allt brenni sem vendi-
legast. Um andlit þeirra leikur sigurglott. I dag hafa
þeir unnið guði og konungi sínum þægt starf. — — —
*
* *
Ferðamaðurinn stígur niður af Helgafelli. Það er
kominn miðaftan og því enginn tími til frekari viðdvalar.
Hann kveður fólkið á staðnum og hraðar sér til Stykkis-
hólms. Eftir þrjá stundarfjórðunga er hann kominn
norður að kauptúninu. Enn einu sinni snýr hann sér við
og lítur í áttina til fellsins. Dularfullt rís það yfir lág-
lendið, og síðdegissólin slær daufum roða á hamrabeltin
norðan í því.
Helgafell! Eins og kirkjur miðaldanna varst þú griða-
staður herskárrar aldar. Aldrei varð helgi þinni spillt af